Spis treści
Co to są dłużne papiery wartościowe?
Dłużne papiery wartościowe stanowią formę zobowiązania finansowego, w którym emitent – czyli dłużnik – zaciąga dług wobec wierzyciela, obiecując zwrot określonej kwoty w ustalonym terminie. Instrumenty te, takie jak obligacje, bony skarbowe czy weksle, umożliwiają zarówno przedsiębiorstwom, jak i państwu pozyskanie niezbędnego kapitału na realizację różnych celów inwestycyjnych lub pokrycie bieżących wydatków. Dzięki nim emitent uzyskuje dostęp do środków finansowych od inwestorów, którzy w zamian oczekują regularnych odsetek i zwrotu kapitału w wyznaczonym terminie.
Jakie są podstawowe cechy dłużnych papierów wartościowych?
Dłużne papiery wartościowe charakteryzują się kilkoma kluczowymi aspektami. Najważniejszy z nich to fakt, że stanowią one formę zadłużenia. Inwestor, nabywając taki papier, w istocie staje się wierzycielem, uzyskując tym samym prawo do odzyskania zainwestowanych środków. Emisja papieru precyzuje warunki spłaty zobowiązania, a istotnym elementem jest termin zapadalności – data, do której dług musi zostać uregulowany.
Oprocentowanie stanowi formę wynagrodzenia dla inwestora za udzieloną pożyczkę. Może ono przyjmować formę:
- stałą, gwarantując niezmienną stopę zwrotu,
- zmienną, zależną od wahań rynkowych, jak na przykład wskaźnik WIBOR.
Zdarzają się również papiery z zerowym oprocentowaniem, gdzie zysk generowany jest przez różnicę między ceną zakupu a wartością nominalną w momencie wykupu. Co więcej, dłużnymi papierami wartościowymi można handlować na rynku wtórnym, co zwiększa płynność inwestycji i ułatwia dostosowywanie portfela do zmieniających się warunków rynkowych. Emitent, czyli podmiot odpowiedzialny za spłatę długu, jest zawsze z góry znany, a precyzyjne określenie praw i obowiązków obu stron transakcji minimalizuje ryzyko potencjalnych nieporozumień.
Jakie są rodzaje dłużnych papierów wartościowych?
Dłużne papiery wartościowe charakteryzują się różnorodnością, co pozwala na ich klasyfikację według kilku istotnych kryteriów. Kluczowe z nich to okres zapadalności, typ podmiotu emitującego oraz mechanizm naliczania odsetek.
Okres zapadalności stanowi fundamentalny aspekt. W jego kontekście wyróżniamy instrumenty:
- krótkoterminowe, takie jak bony skarbowe, których termin wykupu nie przekracza roku,
- długoterminowe, na przykład obligacje, charakteryzujące się terminem zapadalności dłuższym niż rok.
Kolejnym ważnym kryterium jest rodzaj emitenta. W tym przypadku rozróżniamy papiery:
- skarbowe, emitowane przez Skarb Państwa (np. obligacje skarbowe),
- nieskarbowe. Te ostatnie emitowane są przez inne podmioty, w tym samorządy terytorialne, przedsiębiorstwa oraz banki. W tej grupie znajdują się obligacje korporacyjne oraz listy zastawne.
Sposób oprocentowania również umożliwia podział dłużnych papierów wartościowych. Mamy tu do czynienia z instrumentami o:
- stałym oprocentowaniu, gdzie stopa procentowa pozostaje niezmienna przez cały okres trwania,
- zmiennym oprocentowaniu, których oprocentowanie jest powiązane z wskaźnikami rynkowymi, jak na przykład WIBOR. Dodatkowo, występują papiery zerokuponowe, które nie generują bieżących wypłat odsetek – zysk realizowany jest poprzez sprzedaż papieru po cenie wyższej od ceny nabycia.
Do najczęściej spotykanych dłużnych papierów wartościowych należą obligacje i bony skarbowe, a także weksle. Dużą rolę odgrywają również listy zastawne.
Jakie są przykłady dłużnych papierów wartościowych?
Dłużne papiery wartościowe, instrumenty finansowe o zróżnicowanym charakterze, przyjmują wiele form. Spotykamy je zarówno w wariancie krótko-, jak i długoterminowym, a emitentami są rozmaite podmioty – od państw, przez samorządy, aż po przedsiębiorstwa. Obligacje stanowią jeden z najbardziej rozpoznawalnych przykładów tej klasy aktywów. Państwo, jednostki samorządu terytorialnego i firmy wykorzystują je jako sposób na pozyskanie kapitału. Obok nich, warto wspomnieć o bonach skarbowych – krótkoterminowych papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa. Do dłużnych papierów wartościowych zaliczają się także weksle. Ten typ dokumentu stanowi pisemne zobowiązanie do uregulowania określonej sumy pieniędzy w ustalonym terminie. Warto również zwrócić uwagę na hipoteczne listy zastawne, specyficzny rodzaj dłużnych papierów wartościowych, których zabezpieczeniem jest hipoteka. Dodatkowo, na rynku dostępne są certyfikaty inwestycyjne funduszy dłużnych. Obligacje emitowane przez rządy, z uwagi na swoją stabilność, są powszechnie uważane za jedne z najbezpieczniejszych form inwestowania w dłużne papiery wartościowe.
Jak działa emisja dłużnych papierów wartościowych?
Emisja dłużnych papierów wartościowych to mechanizm, dzięki któremu przedsiębiorstwa i instytucje mogą pozyskać finansowanie od inwestorów. W zamian za udostępnione środki, emitent zobowiązuje się do ich zwrotu wraz z odsetkami, zgodnie z ustalonym harmonogramem. Jest to efektywna metoda na zdobycie potrzebnego kapitału. Wyróżniamy dwa podstawowe typy emisji:
- publiczną, która jest adresowana do szerokiego grona inwestorów,
- prywatną, którą kieruje się wyłącznie do wyselekcjonowanej grupy.
Tak pozyskane fundusze znajdują zastosowanie w różnych obszarach. Mogą służyć:
- finansowaniu nowych projektów inwestycyjnych,
- refinansowaniu istniejącego zadłużenia,
- pokrywaniu bieżących kosztów operacyjnych firmy.
Inwestorzy, decydując się na zakup dłużnych papierów wartościowych, stają się wierzycielami emitenta. W zamian za udostępniony kapitał otrzymują oni regularne płatności odsetkowe oraz pewność odzyskania zainwestowanej kwoty po upływie określonego czasu. Spółka emitująca obligacje zobowiązuje się do terminowej realizacji płatności względem inwestorów.
Kim są emitenci dłużnych papierów wartościowych?
Emitenci dłużnych papierów wartościowych to podmioty, które wypuszczają je na rynek, aby pozyskać potrzebne im fundusze. Wśród nich znajdziemy zarówno instytucje sektora publicznego, jak i prywatne przedsiębiorstwa. Do najważniejszych emitentów zalicza się:
- Skarb Państwa, który za pomocą emisji obligacji i bonów skarbowych finansuje różnego rodzaju przedsięwzięcia rządowe,
- jednostki samorządu terytorialnego (gminy), emitujące obligacje komunalne, co umożliwia im realizację lokalnych inwestycji,
- przedsiębiorstwa, emitujące obligacje korporacyjne, aby sfinansować rozwój swojej działalności,
- instytucje finansowe (banki), emitujące obligacje bankowe, wykorzystując pozyskane środki do prowadzenia swoich operacji.
W zasadzie, emitując dłużne papiery wartościowe, emitent uzyskuje kapitał od inwestorów, obiecując spłatę długu wraz z należnymi odsetkami, zgodnie z ustalonymi warunkami. To nic innego jak forma pożyczki udzielanej przez inwestorów.
Jakie są korzyści z emisji dłużnych papierów wartościowych?
Emisja dłużnych papierów wartościowych oferuje firmom liczne zalety. Przede wszystkim jest to dodatkowe źródło kapitału, pozwalające na finansowanie zarówno bieżącej działalności, jak i ambitnych przedsięwzięć inwestycyjnych. Dzięki temu przedsiębiorstwo nie jest zdane wyłącznie na łaskę banków i ich kredytów. Co więcej, firma emitująca obligacje czy inne papiery dłużne ma znaczący wpływ na warunki finansowania. Może samodzielnie określić oprocentowanie oraz termin wykupu, dostosowując ofertę do swojej aktualnej sytuacji finansowej i planów. Ta elastyczność przekłada się na potencjalne oszczędności w kosztach pozyskania kapitału. Regularna spłata zobowiązań wynikających z emisji dłużnych papierów buduje pozytywny wizerunek firmy i umacnia jej wiarygodność wśród inwestorów. Ułatwia to przyszłe pozyskiwanie funduszy na korzystnych warunkach. Wysoka ocena wiarygodności kredytowej oraz ugruntowana pozycja rynkowa mogą skutkować niższymi kosztami emisji papierów dłużnych w porównaniu z innymi metodami finansowania, co w efekcie podnosi rentowność inwestycji. Dłużne papiery wartościowe stanowią także atrakcyjną opcję dla inwestorów, umożliwiając im lokowanie kapitału i generowanie regularnych dochodów w postaci odsetek.
Jak dłużne papiery wartościowe wspierają przedsiębiorstwa w pozyskiwaniu kapitału?
Dłużne papiery wartościowe stanowią interesującą opcję dla przedsiębiorstw poszukujących alternatywnych metod finansowania, odmiennych od tradycyjnych kredytów bankowych. Umożliwiają one pozyskanie środków bezpośrednio od inwestorów poprzez emisję obligacji korporacyjnych na rynku kapitałowym. W zamian za udostępniony kapitał, emitenci zobowiązują się do regularnej wypłaty odsetek i zwrotu zainwestowanej kwoty w ustalonym terminie. Ta elastyczna forma finansowania wspiera efektywne zarządzanie finansami przedsiębiorstwa, dając mu swobodę w finansowaniu różnorodnych celów – od ekspansji działalności i realizacji nowych projektów inwestycyjnych, po restrukturyzację istniejącego zadłużenia. Polskie regulacje prawne sprzyjają emisji dłużnych papierów wartościowych, stwarzając firmom możliwość dywersyfikacji źródeł finansowania i uniezależnienia się od banków. Warto rozważyć skorzystanie z tej możliwości, aby zwiększyć stabilność finansową i elastyczność działania.
Jakie ryzyka wiążą się z inwestowaniem w dłużne papiery wartościowe?
Inwestowanie w dłużne papiery wartościowe może przynieść zyski, ale wiąże się z ryzykiem. Zanim zainwestujesz, zrozum, na co się narażasz. Wartość Twojej inwestycji i potencjalny zarobek zależą od:
- ryzyka kredytowego,
- wahań stóp procentowych,
- inflacji,
- problemów z płynnością,
- zmian na rynku.
Ryzyko kredytowe to obawa, że emitent obligacji nie wywiąże się ze zobowiązań finansowych. Bankructwo firmy lub opóźnienia w spłatach mogą skutkować utratą części lub całości kapitału. Rosnące stopy procentowe obniżają atrakcyjność obligacji o stałym oprocentowaniu, gdy pojawiają się nowe, bardziej dochodowe oferty. Inflacja obniża realną wartość zysków. Ryzyko płynności występuje, gdy sprzedaż obligacji bez dużej straty jest trudna i czasochłonna. Ryzyko rynkowe to zmiany wywołane sytuacją gospodarczą lub nastrojami inwestorów, wpływające na wartość dłużnych papierów wartościowych. Pamiętaj o tym, inwestując!
W jaki sposób można oceniać ryzyko kredytowe emitenta dłużnych papierów wartościowych?
Ocena ryzyka kredytowego przedsiębiorstwa emitującego obligacje to złożony proces, który wymaga dogłębnej analizy jego kondycji finansowej, zdolności generowania zysków oraz poziomu zadłużenia. Istotnym wskaźnikiem jest również rating kredytowy, przyznawany przez wyspecjalizowane agencje.
Szczegółowa analiza finansowa firmy obejmuje:
- gruntowne przestudiowanie jej bilansu,
- rachunku zysków i strat,
- jak również analizę przepływów pieniężnych.
Pozwala to ocenić stabilność finansową przedsiębiorstwa, jego rentowność oraz zdolność do terminowej spłaty zobowiązań. W szczególności analizowane są wskaźniki zadłużenia, takie jak stosunek długu do kapitału własnego – wysoki poziom zadłużenia sygnalizuje zwiększone ryzyko. Rating kredytowy, opracowywany przez agencje ratingowe (np. Standard & Poor’s), stanowi syntetyczną ocenę ryzyka kredytowego emitenta. Wyższy rating oznacza mniejsze prawdopodobieństwo niewypłacalności. Nie bez znaczenia jest również analiza branży, w której działa firma. Uwzględnia ona panujące trendy rynkowe, poziom konkurencji oraz regulacje prawne, które mogą mieć wpływ na wynik finansowy przedsiębiorstwa.
Przed podjęciem decyzji inwestycyjnej, inwestorzy powinni dokładnie zweryfikować dostępne informacje o firmie, takie jak raporty finansowe, komunikaty prasowe oraz niezależne analizy rynkowe. Dzięki temu możliwe jest podejmowanie bardziej świadomych i przemyślanych decyzji inwestycyjnych.
Jakie są prawa posiadacza dłużnych papierów wartościowych?
Osoba inwestująca w dłużne papiery wartościowe staje się wierzycielem podmiotu, który je wyemitował – firmy lub instytucji. Wraz z tym zyskuje określone uprawnienia. Przede wszystkim ma zagwarantowane regularne wypłaty odsetek, zgodnie z ustalonym harmonogramem. U kresu życia papieru wartościowego inwestorowi zwracany jest zainwestowany kapitał, czyli kwota nominalna. Co więcej, papiery wartościowe notowane na giełdzie dają możliwość swobodnego obrotu – można je kupować i sprzedawać innym inwestorom.
Ale co się stanie, gdy emitent nie wywiąże się ze swoich zobowiązań, na przykład opóźni wypłatę odsetek lub nie zwróci zainwestowanych środków? W takim przypadku posiadacz papieru wartościowego ma prawo dochodzić swoich roszczeń na drodze sądowej, starając się odzyskać należne mu środki.
Jakie przepisy prawne regulują dłużne papiery wartościowe?
W Polsce obrót dłużnymi papierami wartościowymi podlega ścisłym regulacjom prawnym, które mają na celu przede wszystkim zagwarantowanie transparentności zasad, bezpieczeństwa przeprowadzanych transakcji i zapewnienie ochrony inwestorom. Istnieje kilka kluczowych aktów prawnych, które w istotny sposób wpływają na ten obszar. Wśród nich:
- Ustawa o obligacjach z 15 stycznia 2015 roku – określa ona szczegółowe zasady emisji obligacji, precyzując prawa i obowiązki zarówno podmiotów, które te obligacje emitują, jak i osób, które je nabywają,
- Ustawa o obligacjach z 29 czerwca 1995 roku – wciąż obowiązuje w zakresie, w jakim nie została zmieniona przez nowsze przepisy,
- Prawo wekslowe z 28 kwietnia 1936 roku – reguluje zasady dotyczące weksli, które stanowią specyficzny rodzaj dłużnych papierów wartościowych,
- Kodeks cywilny z 23 kwietnia 1964 roku – zawiera ogólne zasady dotyczące zobowiązań, mające zastosowanie również do dłużnych papierów wartościowych,
- Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi z 29 lipca 2005 roku – reguluje ona obrót dłużnymi papierami wartościowymi na rynku kapitałowym, określając prawa i obowiązki emitentów oraz inwestorów, a także ustanawia zasady nadzoru nad rynkiem kapitałowym w tym szczególnym obszarze.
Jakie są różnice między papierami wartościowymi skarbowymi a nieskarbowymi?
Różnice między papierami skarbowymi a nieskarbowymi wynikają głównie z tego, kto je emituje. Papiery skarbowe, powszechnie uważane za jedne z najbezpieczniejszych inwestycji, są emitowane przez Skarb Państwa, co minimalizuje ryzyko niewypłacalności. Papiery nieskarbowe są emitowane przez inne podmioty, takie jak:
- jednostki samorządu terytorialnego (obligacje komunalne),
- przedsiębiorstwa (obligacje korporacyjne).
Inwestycje w papiery nieskarbowe mogą być bardziej dochodowe, ale wiążą się z wyższym ryzykiem kredytowym emitenta, które jest większe niż w przypadku papierów gwarantowanych przez państwo.
Jakie są czynniki wpływające na rentowność dłużnych papierów wartościowych?
Ostateczny zarobek z inwestycji w obligacje i inne papiery dłużne zależy od kombinacji różnych czynników. Przede wszystkim, kluczowe są:
- aktualne stopy procentowe na rynku,
- poziom ryzyka niewypłacalności emitenta,
- horyzont czasowy inwestycji,
- wszechobecna inflacja,
- ogólna kondycja gospodarki.
Gdy stopy procentowe w gospodarce idą w górę, ceny obligacji o stałym oprocentowaniu mogą zacząć spadać. Jest to bezpośrednio związane z faktem, że nowo emitowane obligacje stają się bardziej atrakcyjne, oferując wyższe odsetki. Z kolei, im większe prawdopodobieństwo, że dana firma nie wywiąże się ze swoich zobowiązań finansowych, tym wyższą rentowność (stopę zwrotu) będzie musiała zaoferować inwestorom. To swoista premia za podejmowane ryzyko. Analogicznie, im dłuższy okres, na który pożyczasz pieniądze, tym wyższej rentowności możesz oczekiwać. Długoterminowe inwestycje zawsze wiążą się z większą dozą niepewności. Ponadto, wysoka inflacja może znacząco obniżyć realną wartość zysków z Twoich inwestycji. W takiej sytuacji, inwestorzy zazwyczaj domagają się wyższych zwrotów, aby zrekompensować sobie utratę siły nabywczej pieniądza. Nie bez znaczenia jest również ogólna kondycja gospodarki. W okresach dynamicznego wzrostu gospodarczego zazwyczaj obserwujemy wzrost rentowności papierów dłużnych, natomiast spowolnienie gospodarcze może skutkować jej spadkiem.
Jakie zmiany cen mogą wystąpić na rynku dłużnych papierów wartościowych?
Ceny obligacji podlegają ciągłym zmianom, a wpływ na to ma szereg czynników. Zmiany te naturalnie przekładają się na wartość przeprowadzanych transakcji i generują ryzyko wahań kursowych. Ale co dokładnie powoduje te fluktuacje?
- Stopy procentowe odgrywają kluczową rolę – gdy wzrastają, obligacje o stałym oprocentowaniu tracą na wartości, ponieważ nowo emitowane papiery stają się bardziej kuszące dla inwestorów. Z drugiej strony, obniżka stóp procentowych skutkuje wzrostem cen obligacji,
- kolejnym istotnym aspektem są oczekiwania inflacyjne – wysoka inflacja negatywnie wpływa na wartość obligacji, zmuszając inwestorów do żądania wyższych zysków, aby zrekompensować sobie spadek realnej wartości pieniądza,
- nie bez znaczenia pozostają ratingi kredytowe emitentów obligacji – obniżenie ratingu przez agencję, jak na przykład Standard & Poor’s, automatycznie obniża cenę obligacji danej firmy. Jest to spowodowane wzrostem obaw o jej zdolność do terminowej spłaty zobowiązań,
- nastroje inwestorów również mają duży wpływ – w sytuacjach, gdy dominuje awersja do ryzyka, ceny obligacji spadają, zwłaszcza tych o niższych ratingach. Inwestorzy w takich momentach preferują bezpieczniejsze formy lokowania kapitału,
- warto zwrócić uwagę na płynność rynku obligacji – niska płynność, czyli trudność w szybkiej sprzedaży bez obniżania ceny, również przyczynia się do spadku cen. Co więcej, brak płynności zwiększa ogólne ryzyko inwestycji.
Jak dłużne papiery wartościowe wpływają na płynność inwestycji?
Płynność inwestycji w obligacje i inne dłużne papiery wartościowe odnosi się do szybkości, z jaką możesz przekształcić je w gotówkę. To kluczowy aspekt, który decyduje o atrakcyjności danej inwestycji. Instrumenty notowane na dynamicznych rynkach wtórnych, takie jak:
- obligacje skarbowe,
- bony skarbowe,
- weksle,
cechują się dużą płynnością. Inwestorzy mogą je bezproblemowo sprzedać po bieżącej cenie rynkowej. Z drugiej strony, papiery dłużne nienotowane na giełdzie lub obracane sporadycznie, stwarzają trudności w przypadku chęci sprzedaży przed terminem wykupu. To istotnie obniża ich płynność. Pamiętaj o tym, rozważając konkretne oferty inwestycyjne. Zastanów się, jak łatwo będzie można zamienić daną inwestycję na gotówkę w razie potrzeby.
Jakie są trendy na rynku dłużnych papierów wartościowych?
Rynek obligacji charakteryzuje się ciągłą zmiennością, reagując na bieżącą sytuację ekonomiczną oraz nastroje i przewidywania inwestorów. Wśród istotnych tendencji wyróżnia się rosnąca popularność obligacji korporacyjnych, stanowiących atrakcyjną alternatywę dla osób poszukujących wyższych stóp zwrotu niż te oferowane przez obligacje skarbowe. Zwiększone zainteresowanie obligacjami firm przekłada się na gotowość inwestorów do akceptacji podwyższonego ryzyka, związanego z potencjałem większego zysku.
Dynamicznie rozwija się również segment obligacji zielonych, zyskujących uznanie wśród inwestorów, dla których kluczowe są kwestie ekologiczne i społeczne. Ten rodzaj obligacji służy finansowaniu inicjatyw proekologicznych, umożliwiając wspieranie zrównoważonego rozwoju.
Obserwuje się również wzrost popularności funduszy obligacji, które umożliwiają dywersyfikację portfela inwestycyjnego poprzez alokację środków w różnorodne papiery dłużne. Fundusze te stanowią korzystne rozwiązanie szczególnie dla drobnych inwestorów dysponujących ograniczonym kapitałem, zapewniając im dostęp do szerokiego spektrum obligacji i redukując ryzyko związane z inwestowaniem w pojedyncze instrumenty.
Istotnym czynnikiem wpływającym na rynek obligacji jest polityka banków centralnych. Ich decyzje dotyczące poziomu stóp procentowych bezpośrednio oddziałują na ceny obligacji – podwyżki stóp zazwyczaj skutkują spadkiem cen obligacji, natomiast obniżki prowadzą do ich wzrostu.
Coraz większe znaczenie w procesie inwestycyjnym zyskują również czynniki ESG (Environmental, Social, and Governance). Inwestorzy przykładają coraz większą wagę do oceny firm w kontekście ich wpływu na środowisko, odpowiedzialności społecznej oraz jakości zarządzania. Oceny ESG mają wpływ na popyt na obligacje danej spółki, premiując przedsiębiorstwa, które przykładają wagę do tych aspektów.
Jak długoterminowe i krótkoterminowe dłużne papiery wartościowe różnią się między sobą?
Dłużne papiery wartościowe charakteryzują się znacznymi różnicami, wśród których kluczową rolę odgrywa termin zapadalności – bezpośrednio wpływający na poziom ryzyka i potencjalny zysk inwestycji. Krótkoterminowe instrumenty, jak na przykład bony skarbowe z terminem wykupu nieprzekraczającym roku, choć zazwyczaj oferują niższe zyski, zapewniają wyższy poziom bezpieczeństwa ze względu na mniejszą wrażliwość na wahania stóp procentowych oraz inflację. Z drugiej strony, papiery długoterminowe, takie jak obligacje z terminem zapadalności powyżej roku, kuszą perspektywą większych zysków, ale wiążą się też z większym ryzykiem inwestycyjnym. Z tego powodu inwestor musi precyzyjnie ocenić swoją tolerancję na ryzyko oraz długość horyzontu inwestycyjnego, aby móc dopasować instrument finansowy optymalny dla osiągnięcia zamierzonych celów.
Jak dłużne papiery wartościowe mogą być używane jako zabezpieczenie?
Papiery dłużne, takie jak obligacje, często odgrywają kluczową rolę jako zabezpieczenie w różnorodnych operacjach finansowych, znacząco redukując ryzyko dla wierzyciela. Działają one niczym finansowa poduszka bezpieczeństwa, aktywując się w momencie niewywiązania się dłużnika ze swoich zobowiązań. Zatem, gdzie konkretnie spotykamy się z wykorzystaniem papierów dłużnych jako formy zabezpieczenia?
- w umowach pożyczek, gdzie ich wartość stanowi gwarancję zwrotu środków. W przypadku problemów ze spłatą, wierzyciel ma możliwość odzyskania swoich pieniędzy właśnie poprzez realizację tego zabezpieczenia,
- w transakcjach repo (repurchase agreement), w których jedna strona sprzedaje papiery wartościowe z obietnicą ich odkupienia w przyszłości po z góry ustalonej cenie. Dla kupującego (strony B), te papiery stają się zabezpieczeniem całej operacji,
- w umowach kredytowych, w których papiery dłużne mogą posłużyć jako zastaw pod kredyt bankowy, dając bankowi dodatkowe poczucie bezpieczeństwa i możliwość przejęcia tych papierów w razie problemów ze spłatą.
Istotne jest, że wartość zabezpieczenia, jakie stanowią dłużne papiery wartościowe, jest zależna od ich wiarygodności kredytowej oraz łatwości, z jaką można je spieniężyć na rynku (czyli ich płynności). Obligacje emitowane przez Skarb Państwa są powszechnie uznawane za doskonałe zabezpieczenie, ponieważ prawdopodobieństwo niewypłacalności państwa jest minimalne.