Port Drzewny w Toruniu

W skład portu wchodzi basen portowy o długości 1,8 km i szerokości 350 m. Wejście do portu to imponująca konstrukcja o długości 1,5 km i szerokości około 60 m. Port został uruchomiony w 1909 roku, choć sama idea jego stworzenia pojawiła się już dwadzieścia lat wcześniej, co potwierdza znaczenie tego miejsca już na wczesnym etapie rozwoju Torunia.

Port zlokalizowany jest około 6,5 km na zachód od Starego Miasta i miał na celu stworzenie odpowiednich warunków do spławiania drewna Wisłą, a także jego zimowego przechowywania oraz obróbki tartacznej. Na północnym nabrzeżu portu funkcjonowały niegdyś plac rozładunku, tartak oraz warsztaty remontowe dla niewielkich jednostek pływających. Dzisiaj te obiekty ustąpiły miejsca nowym atrakcjom, takim jak Kościół Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II, Muzeum Pamięć i Tożsamość im. św. Jana Pawła II, Akademia Kultury Społecznej i Medialnej oraz Toruńskie Zakłady Urządzeń Okrętowych „Towimor”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 roku, znaczenie Portu Drzewnego zaczęło maleć. W 1923 roku powołano spółkę Port Drzewny przy Starym Toruniu, a pięć lat później lokalne władze zainwestowały w budowę domów osiedlowych przy porcie. Ostatecznie w 1962 roku zlikwidowano żeglugę w porcie, a infrastruktura magazynowa oraz tabor pływający zostały przeniesione do Portu Zimowego.