Budynek przy ul. Winnica 44 w Toruniu

Jego początki datują się na połowę XIII wieku, kiedy to został wzniesiony jako młyn wodny i był własnością miasta Toruń. W roku 1259 rada miejska, uznając zwierzchność Zakonu Krzyżackiego, przekaźnili go tej instytucji. Po zakończeniu wojny trzynastoletniej, król Kazimierz IV Jagiellończyk w ramach tzw. przywilejów kazimierzowskich, przywrócił młyn miastu.

Na przełomie XIX i XX wieku budynek przeszedł znaczącą przebudowę, w wyniku której został przystosowany do celów mieszkalnych. Obecnie, mimo zmian, są w nim widoczne pozostałości po średniowiecznym młynie, w tym fragmenty podziemi, które świadczą o jego dawnym przeznaczeniu.

Warto zauważyć, że budynek ten figuruje w gminnej ewidencji zabytków jako obiekt o numerze 158, co dodatkowo podkreśla jego historyczne znaczenie i wartość dla regionu.