Most gen. Elżbiety Zawackiej to ważny element infrastruktury komunikacyjnej w Toruniu, który odgrywa kluczową rolę w transporcie drogowym.
Ten most, zlokalizowany na Wiśle, znajduje się na trasie drogi krajowej nr 91, co sprawia, że jest istotnym punktem na mapie komunikacyjnej regionu.
Historia budowy
Most gen. Elżbiety Zawackiej jest drugim mostem drogowym na Wiśle w Toruniu. Przygotowania do jego budowy trwały sześć lat, a sama budowa rozpoczęła się 19 października 2010 roku. W rolę generalnego wykonawcy inwestycji zaangażowane było konsorcjum firm Strabag sp. z o.o. z Pruszkowa oraz Strabag AG z Austrii.
Początkowo planowano, że most zostanie oddany do użytku w lipcu 2013 roku, jednak niekorzystne warunki atmosferyczne oraz niski stan wody w okresie budowy sprawiły, że termin ten został przesunięty o kilka miesięcy. Całkowity koszt budowy wyniósł 753 miliony złotych, z czego aż 78% tej kwoty zdołano pozyskać z funduszy unijnych.
Ostatecznie most został oficjalnie otwarty 9 grudnia 2013 roku. Nadano mu imię gen. Elżbiety Zawackiej, a podczas uroczystości wmurowania kamienia węgielnego odsłonięto także płaskorzeźbę, która przedstawia patronkę mostu.
W 2014 roku most gen. Elżbiety Zawackiej został wyróżniony przez Kapitułę Konkursu Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej, uznając go za „Dzieło Mostowe Roku 2013”.
Dane techniczne
Wygląd infrastruktury mostu w Toruniu wpisuje się w charakterystyczny architektoniczny styl tego miasta. Most ten, zrealizowany w formie stalowej konstrukcji łukowej, nawiązuje swoim kształtem do innych znanych toruńskich punktów, takich jak kolejowy im. Ernesta Malinowskiego oraz drogowy im. Józefa Piłsudskiego. Jego budowa opiera się na centralnej podporze, harmonijnie łączącej funkcjonalność z estetyką, zapewniając jednocześnie żeglowność rzeki oraz minimalizując wpływ na naturalny bieg wody.
Całkowita masa konstrukcji wynosi około 18 tys. ton stali. W trakcie budowy zużyto 8 tys. ton stali zbrojeniowej, 3 tys. ton asfaltu oraz 65 tys. m³ betonu. Nawierzchnia mostu została odlana z asfaltu, co zapewnia trwałość i wygodę w użytkowaniu. Do posadowienia mostowych podpór wprowadzono w grunt 1,5 tys. prefabrykowanych pali o wymiarach 40 × 40 cm, a kolejne 2,5 tys. pali wykorzystano do posadowienia dodatkowych konstrukcji inżynieryjnych.
Most jest wyposażony w najdłuższe w Polsce przęsła łukowe, których wysokość wynosi 50 m, a długość sięga 270 m, mierzona od najwyższego punktu łuku do szczytu fundamentu. W odniesieniu do jego masy, każde przęsło waży 2,75 t. W kontekście wymiarów mostu, jego szerokość wynosi 30 m, a sama przeprawa została zaprojektowana tak, aby miała po dwoje jezdni, każda z dwa pasy ruchu.
Zarówno roweriści, jak i piesi mają zapewnioną infrastrukturę, w tym ścieżkę rowerową po jednej stronie mostu oraz chodnik dla pieszych po drugiej. Dodatkowo, w trakcie budowy zamontowano 140 punktów świetlnych w kolorze białym, które podkreślają architektoniczne walory mostu.
Cała trasa mostowa ma długość 4,1 km. W celu dotarcia do mostu z prawobrzeżnej części Torunia, prowadzi droga przez skrzyżowanie na placu Ignacego Daszyńskiego. Budowa mostu obejmowała również stworzenie złożonego skrzyżowania trzech poziomów, które zawiera m.in. tunel, rondo oraz estakadę. Na lewobrzeżnej stronie Torunia powstały nowe odcinki dróg, przejścia podziemne dla pieszych oraz wiadukt nad koleją.
W ramach całej inwestycji zbudowano także zatoki autobusowe, estakady nad terenami zalewowymi – 600 m po prawej stronie Wisły i 830 m po lewej. Estakady po stronie prawobrzeżnej opierają się na dwunastu podporach, zaś te po stronie lewobrzeżnej na osiemnastu, co podkreśla rozmach realizacji. Dodatkowo, w wyniku projektu wybudowano lub odnowiono jedenaście ulic o łącznej długości 11 km, co znacząco wpłynęło na poprawę jakości transportu w regionie.
Pozostałe obiekty w kategorii "Mosty i wiadukty":
Most kolejowy im. Ernesta Malinowskiego w Toruniu | Most drogowy im. Józefa Piłsudskiego w ToruniuOceń: Most gen. Elżbiety Zawackiej w Toruniu