Bogdan Paprocki


Bogdan Stanisław Paprocki, urodzony 23 września 1919 roku w Toruniu, to postać, która zapisała się na stałe w historii polskiej muzyki operowej. Jako tenor, Paprocki wyróżniał się nie tylko swoimi umiejętnościami wokalnymi, ale także charyzmą sceniczną. Jego niezwykła kariera trwała przez wiele lat, a on sam stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych śpiewaków w Polsce.

Po długim i owocnym życiu, Bogdan Paprocki zmarł 3 września 2010 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie nie tylko niezatarte ślady w świecie opery, ale także wspomnienia dla wszystkich, którzy mieli przyjemność słuchać go na scenie.

Życiorys

Bogdan Paprocki urodził się w dużej rodzinie nauczycielskiej, w której miał aż dwanaścioro rodzeństwa. W trakcie nauki w lubelskim gimnazjum, angażował się w chór szkolny oraz występy w kościele. Jego talent muzyczny rozwijał się także w kwartecie rewelersów, działającym przy Podchorążówce Rezerwy Piechoty w Zamościu.

W 1939 roku został zmobilizowany i, jako podchorąży, brał udział w obronie przeprawy przez most na Bugu w Dorohusku, wspierając 9. Pułk Piechoty z Chełma Lubelskiego. Po kapitulacji aktywnie uczestniczył w ruchu oporu w Lublinie. Jego muzyczne umiejętności zaczęły się rozwijać w 1943 roku, kiedy to rozpoczął naukę śpiewu pod czujnym okiem Ignacego Dygasa.

9 lipca 1944 roku odbył swój pierwszy publiczny koncert, co otworzyło przed nim nowe możliwości. Kontynuował studia wokalne, a jego kariera nabrała tempa, gdy stał się solistą Reprezentacyjnego Zespołu Wojska Polskiego. Już w 1946 roku zadebiutował zawodowo w Operze Śląskiej w Bytomiu, wcielając się w postać Alfreda w operze „La Traviata” autorstwa Giuseppe Verdiego.

W 1948 roku Paprocki przystąpił do PZPR, a jego twórczość obejmowała wiele znanych ról, w tym Jontka w operze „Halka” oraz Stefana w „Strasznym dworze”. Artysta zasłynął również jako wybitny interpretator pieśni i arii Stanisława Moniuszki. Jego repertuar był niezwykle różnorodny, obejmując utwory takich twórców, jak: Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti, Charles Gounod, Georges Bizet, Giacomo Puccini, Jacques Offenbach oraz wielu innych.

Zmarł w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku mieści się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie został pochowany 10 września 2010 roku (kwatera A10-5-26).

Ordery i odznaczenia

Bogdan Paprocki został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w rozwój Polski. Poniżej przedstawiamy listę jego nagród:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1975 roku,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1997 roku,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy, przyznany w 1964 roku,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1959 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, którym obdarzono go 19 lipca 1955 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 15 lipca 1954 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 22 lipca 1952 roku,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 28 lutego 1955 roku,
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, nadana w 1989 roku,
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, przyznana w 1969 roku.

Nagrody i wyróżnienia

Bogdan Paprocki, znany i ceniony w świecie muzyki, został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki oraz ogólnego wkładu w kulturę. Przykłady jego znaczących nagród obejmują:

  • wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki (1955),
  • Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1973),
  • Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury – Nagrodę Specjalną za całokształt pracy muzycznej (2009),
  • Śląską Nagrodę im. Juliusza Ligonia (2009),
  • Medal miasta Bytomia (2009),
  • Opera Medal przyznawany przez Komitet Harriet Cohen International Music Award (1960, Wielka Brytania).

Te wyróżnienia potwierdzają jego znaczący wpływ i obecność na scenie muzycznej, a także uznanie dla jego pracy przez różnorodne instytucje kulturowe.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 05.07.2024 r.]
  2. Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy: leksykon polskiej rozrywki 1944–1989, artyści, twórcy, osobistości. Dom Wydawniczy Bellona, 2002 r., s. 340. ISBN 978-83-11-09191-7.
  3. program teatralny do opery Straszny dwór Stanisława Moniuszki – Teatr Wielki w Poznaniu, premiera 09.02.2007 r., red. Michał J. Stankiewicz.
  4. a b Pogrzeb wielkiego śpiewaka, Bogdana Paprockiego. polskieradio.pl. [dostęp 10.09.2010 r.]
  5. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984 r., s. 717. ISBN 83-223-2073-6.
  6. Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.
  7. Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.
  8. M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1296 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  9. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  10. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  11. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28.02.1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  12. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 05.07.2024 r.]

Oceń: Bogdan Paprocki

Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:23