Wiesław Wojnowski

---

Działalność naukowa i organizacyjna

W roku 1952 Wiesław Wojnowski ukończył Technikum Chemiczne zlokalizowane w Toruniu. Po tym etapie edukacji rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. W trakcie nauki, a dokładniej w 1956, rozpoczął także swoją działalność naukową na tej samej uczelni, a rok później – w 1957 – zdobył dyplom magistra inżyniera. W roku 1962 obronił pracę doktorską, uzyskując stopień doktora nauk technicznych. Jego rozprawa doktorska, napisana pod kierunkiem profesora Włodzimierza Rodziewicza, dotyczyła Etoksykreozosilanów oraz badań reakcji alkoholizy.

W 1971 roku, na bazie rozprawy pt. Badania reakcji alkoholizy dwusiarczku krzemu, Wojnowski uzyskał stopień doktora habilitowanego, a tytuł profesora zwyczajnego przyznano mu 15 stycznia 1989.

W latach 1969–1973 pełnił rolę wicedyrektora Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej PG, a pomiędzy 1978 a 1981 oraz 1987 a 1990 był prodziekanem Wydziału Chemicznego PG. Od 1992 do 2003 kierował Katedrą Chemii Nieorganicznej na tej samej uczelni. W 1988 roku Wojnowski został przewodniczącym Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego, a następnie ponownie pełnił tę rolę w latach 1995–1997.

W 1966 roku pracował jako sekretarz Komitetu Organizacyjnego XVI Konferencji Pugwash. Jego dorobek naukowy obejmuje 152 artykuły opublikowane w renomowanych czasopismach, przeważnie w Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie oraz Journal of Organometallic Chemistry, a także 30 publikacji w recenzowanych materiałach. Dodatkowo, uzyskał 22 patenty zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jako promotor wspierał 19 doktoratów, a cztery osoby z jego zespołu osiągnęły habilitację.

Wojanowski jest również aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Miłośników Kaktusów oraz autorem wielu publikacji w tej dziedzinie. W latach 1975–1976 pracował jako Research Associate w zespole prof. R. Westa na Uniwersytecie Wisconsin-Madison, zajmując się chemią polisilanów, a w 1980 prowadził wykłady na wydziale chemicznym Southern Illinois University w Carbondale. W 1981 roku gościł w Instytucie Chemii Nieorganicznej na Uniwersytecie w Getyndze, a w latach 1983-1985 pełnił rolę Gast-Professora w Instytucie Badań Ciała Stałego im. Maxa Plancka w Stuttgarcie. Współpracując z prof. H.G. von Schneringiem, opublikował szereg prac dotyczących badań rentgenostrukturalnych związków krzemoorganicznych.

Główne zainteresowania Wojnowskiego dotyczą chemii polisilanów oraz krzemoorganicznych, w szczególności pochodnych kwasu ortokrzemowego i organoksykrzemianów. Długotrwałe i systematyczne badania prowadzone przez profesora zaowocowały stworzeniem nowej dziedziny chemii związków krzemosiarkowych, zwanej organoksytiokrzemianami. Te związki, które zawierają wiązanie O-Si-S, zostały po raz pierwszy opisane przez niego w roku 1961, kiedy to odkrył nowe klasy związków krzemosiarkowych powstających w reakcjach alkoholi z dwusiarczkiem krzemu.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wiesław Wojnowski, znany z licznych osiągnięć, został uhonorowany wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami w swojej karierze. Oto najważniejsze z nich:

• 1977 – Złoty Krzyż Zasługi,
• 1981 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 1997 – Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• 1999 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 1999 – Odznaka Honorowa PTCh,
• 2004 – Medal za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej,
• 2016 – Nagroda im. Włodzimierza Rodziewicza za wybitną wieloletnią działalność dydaktyczną.

---

Oceń: Wiesław Wojnowski

---