Barbara Otwinowska

---

Życiorys

Barbara Otwinowska, w trudnych czasach wojny, zdobywała wiedzę na tajnych kompletach, a jej wysiłki zaowocowały zdaniem matury w 1944 roku. Już od 1943 roku była aktywna w Armii Krajowej, biorąc udział w heroicznych zmaganiach powstania warszawskiego. Po jego upadku, przymusowo wywieziona do Zagłębia Ruhry, znalazła się w niewoli. W roku 1945 rozpoczęła studia z zakresu polonistyki oraz romanistyki.

W 1947 roku została aresztowana przez władze komunistyczne w związku z badaniem sprawy rotmistrza Witolda Pileckiego. Jej więzienie trwało trzy lata, w tym czasie m.in. w Fordonie. Po zwolnieniu w 1950 roku kontynuowała naukę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie rozwijała swoje zainteresowania literackie.

Otwinowska podjęła pracę w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, a jej determinacja doprowadziła do uzyskania stopnia doktora oraz habilitacji, a w 1986 roku uzyskała tytuł profesora.

W swojej działalności nie ograniczała się jedynie do mgr habilitacji, ale także angażowała się w środowiska kombatanckie, szczególnie wspierając kobiety, które doświadczyły politycznych represji. Barbara Otwinowska została członkiem Kapituły Honorowej Nagrody im. Danuty Siedzikówny „Inki”.

Współpracowała także jako osoba występująca w filmach dokumentalnych, takich jak „Inka. Zachowałam się jak trzeba” oraz „W imieniu Polski Ludowej, Niepodległy. Opowieść o Januszu Krupskim”.

W uznaniu jej wielkich zasług została odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2007 roku, a także Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, dwukrotnie Medalem Wojska oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym. W 2005 roku otrzymała tytuł Kustosza Pamięci Narodowej, co podkreśla jej niezłomną determinację i ważność dla zachowania pamięci narodowej w Polsce.

---

Oceń: Barbara Otwinowska

---