Beata Borowska-Beszta

Kierując się myślą pedagogiczną toruńskiej uczonej, Beata Borowska-Beszta jest kontynuatorką idei zapoczątkowanej przez pedagog specjalną, społeczną oraz andragog, Wandę Szuman⁣. Jej związek z tą tradycją obejmuje także rolę byłej studentki oraz długoletniej współpracownicy dr. art. kw. II st. Andrzeja Wojciechowskiego, który jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i kierownikiem Zakładu Pedagogiki Specjalnej IP UMK. W latach 80. XX wieku założył on w Toruniu Pracownię Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych (PRTON).

Beata Borowska-Beszta w swoich badaniach skupia się na kulturowych studiach nad niepełnosprawnością zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jej prace obejmują transmisję wiedzy o niepełnosprawności w różnych przestrzeniach kultury oraz instytucjach takich jak kultura, pomoc społeczna, opieka zdrowotna, religijne, wojskowe oraz finansowe. Ponadto prowadzi badania terenowe dotyczące niepełnosprawności w takich krajach jak Polska, Francja, Szkocja i Japonia.

Warto podkreślić, że strukturą jej badań są stałe eksploracje metodologiczne związane z jakościową metodologią nauk społecznych w ramach dyscypliny pedagogiki. W 2024 roku Beata Borowska-Beszta została laureatką prestiżowego konkursu grantowego w Japonii, który nosi nazwę Invitation Grant Program for Foreign Researchers Osaka Metropolitan University FY 2024.

Oprócz działalności badawczej, publikuje prace dotyczące kulturowych kontekstów niepełnosprawności, a także pełni funkcje redakcyjne i recenzentki w naukowych czasopismach zarówno w Polsce, jak i międzynarodowo, w tym w Wielkiej Brytanii oraz Niemczech. Jej prace były publikowane m.in. w czasopismach Niepełnosprawność i Rehabilitacja oraz Disability & Society Q1. Od 1999 roku zajmuje się studiami nad niepełnosprawnością oraz prowadzi badania terenowe w różnych kulturach, stosując różnorodne metody etnograficzne takie jak mikroetnografia, etnografia wizualna oraz etnografia cyfrowa.

Dotychczas Beata Borowska-Beszta realizowała projekty badawcze zarówno w Polsce, jak i za granicą, na przykład we Francji w 2012 roku, w Japonii w 2016 i w projektach zaplanowanych na lata 2024-2027 oraz w Szkocji w latach 2017, 2023, 2024-2026.