Kaplica ewangelicko-augsburska w Toruniu jest ważnym miejscem kultu, które znajduje się w jurysdykcji parafii ewangelicko-augsburskiej w Toruniu. Jej lokalizacja przy ul. Strumykowej 8 sprawia, że jest to zarówno punkt duchowy, jak i miejsce o znaczeniu historycznym.
Kaplica ta jest istotnym elementem lokalnej społeczności, gdzie odbywają się różne ceremonie religijne oraz spotkania. Jej architektura i atmosfera przyciągają zarówno wiernych, jak i turystów zainteresowanych dziedzictwem kulturowym regionu.
Historia
W 1817 roku wprowadzono unię kościołów luterańskiego i reformowanego, co spowodowało wzrost tendencji do podkreślania luterańskiej tożsamości w różnych środowiskach, szczególnie na Śląsku i Pomorzu. W 1841 roku powstał Kościół ewangelicko-luterański, znany jako staroluterski, który początkowo nie był uznawany i borykał się z prześladowaniami ze strony państwa.
W Toruniu, w roku 1842, zorganizowano zbór pod przewodnictwem ks. dr. Henryka Ludwika Schrödera, wcześniej proboszcza parafii św. Jerzego, który później został superintendenta Prus Wschodnich i Zachodnich. W dwa lata później, w 1844 roku, liczba wiernych w zborze wzrosła do ponad 300, co pozwoliło na zakup parceli przy ul. Strumykowej. Na tej ziemi, w 1846 roku, wzniesiono klasycystyczną kaplicę oraz piętrową plebanię, która charakteryzowała się wysokim dachem. Kaplica była niska i nie miała wejścia od ulicy; we wnętrzu znajdowała się drewniana empora oraz przyścienna ambona i ołtarz.
W 1868 roku dokonano istotnej przebudowy kaplicy według projektu H. Haeppnera, który zwiększył jej wysokość oraz dodał tynkowaną fasadę z wejściem, nawiązującą do uproszczonego „neogotyku angielskiego”. Wnętrze, otoczone klasycystycznymi emporami, jest podparte drewnianym stropem na filarach i oferuje oświetlenie z ostrołukowych okien. Kaplica sąsiaduje z kamienicami, a w 1882 roku dobudowano do niej dwupiętrowy dom parafialny na ul. Strumykowej 10. Cmentarz parafialny znajdował się przy ul. Matejki, jednak część nagrobków została przeniesiona do cmentarza św. Jerzego w latach 90. XX wieku.
W 1904 roku planowano budowę nowego kościoła przy ul. Mickiewicza, a jego projektem zajął się Richard Gans, znany z realizacji kościoła św. Szczepana. Z kolei w latach 1921–1939 kaplica była wykorzystywana przez polską parafię ewangelicko-augsburską, która po II wojnie światowej przejęła ją wraz z plebanią na własność. W jej murach odbywają się nabożeństwa podczas zimy oraz uroczystości parafialne, w tym coroczne ekumeniczne spotkania z okazji Święta Reformacji.
Architektura i wnętrze
Wnętrze kaplicy ewangelicko-augsburskiej w Toruniu, niestety, nie zachowało się w pierwotnej formie. Duża część oryginalnego wyposażenia została utracona na przestrzeni lat, co znacząco wpłynęło na jej wygląd.
Jedynymi istotnymi elementami, które przetrwały do dziś, są klasycystyczna chrzcielnica oraz zmodernizowane 6-głosowe organy. Te ostatnie, czynione w 1887 roku przez Augusta Terletzkiego z Elbląga, są po renowacji i charakteryzują się neogotyckim prospektem, co nadaje im wyjątkowego uroku.
Niektóre z dawnych elementów dekoracyjnych zostały przeniesione do innych miejsc. Na przykład, obraz ołtarzowy, który był niegdyś częścią wystroju kaplicy, obecnie można zobaczyć w kościele św. Szczepana. Ponadto, ołtarz oraz ambona zostały przetransportowane z kaplicy w Słońsku Górnym, co pokazuje jak bogata jest historia tego miejsca.
Warto również zauważyć, iż obraz Ukrzyżowania, który wisi obecnie nad ołtarzem, wcześniej znajdował się w innym kościele, co świadczy o przenikaniu się tradycji i historii różnych miejsc kultu w regionie.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kaplice":
Plebania kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej w Toruniu | Kaplica św. Barbary w Toruniu | Kaplica Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu | Klasztor oo. franciszkanów w ToruniuOceń: Kaplica ewangelicko-augsburska w Toruniu