Bolesław Michałek

Media i komunikacja

Bolesław Michałek to postać, która pozostawiła niezatarte ślady w polskiej kulturze i sztuce filmowej. Urodził się 12 czerwca 1925 roku w Toruniu, a jego życie zakończyło się 29 sierpnia 1997 roku w Warszawie. W trakcie swojej kariery pełnił wiele ról, w tym był uznawanym scenarzystą oraz krytykiem filmowym.

Jednak nie tylko filmem się zajmował, ponieważ jego działalność obejmowała również dyplomację, co czyniło go wszechstronnym twórcą na polu kultury.

Życiorys

Działalność filmowa

Bolesław Michałek ukończył wydział nauk społecznych i politycznych na Université Libre w Brukseli w 1949 roku. Jego kariera zawodowa w branży filmowej rozpoczęła się w Centralnym Archiwum Filmowym, gdzie pracował w latach 1955–1957. Następnie dołączył do redakcji dwutygodnika „Film i Teatr”, gdzie działał od 1957 do 1958 roku. W 1958 roku rozpoczął współpracę z miesięcznikiem „Film”, a od 1960 do 1972 pełnił funkcję redaktora naczelnego tego tytułu.

W 1972 roku objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego miesięcznika „Kino”, gdzie pracował aż do 1983 roku. Równocześnie, od 1973 roku, był kierownikiem literackim Zespołu Filmowego „X”, aż do jego rozwiązania w 1983 roku. Po zakończeniu pracy w Polsce, Michałek podjął działalność dydaktyczną, wykładając gościnnie na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i Niemczech.

W 1989 roku został członkiem Komitetu Kinematografii oraz kierownikiem literackim Zespołu Filmowego „Tor”. Zasiadał również w jury konkursu głównego na 26. MFF w Cannes w 1973 roku, a także w jury 47. MFF w Berlinie w 1997 roku. Michałek spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 124, rząd 4, grób 10.

Dyplomacja

W okresie od 1990 do 1995 roku pełnił funkcję ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej we Włoszech, gdzie był również akredytowany w San Marino oraz na Malcie.

Członkostwo w organizacjach zawodowych i działalność społeczna

Bolesław Michałek był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a w latach 1956–1975 przewodniczył Klubowi Krytyków Filmowych. Działał również w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich oraz FIPRESCI, gdzie pełnił funkcje przewodniczącego w latach 1968–1972 oraz 1974–1979. Po 1982 roku nosił tytuł honorowego przewodniczącego. Dodatkowo, w 1995 roku został członkiem Rady Etyki Mediów.

Nagrody i wyróżnienia

  • Nagroda im. Karola Irzykowskiego (1959, 1969, 1977),
  • Nagroda Szefa Kinematografii za scenariusz filmu Łabędzi śpiew (1989),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Twórczość

Książki

Bolesław Michałek był autorem wielu istotnych dzieł, które wpłynęły na polską kinematografię oraz historię filmu dokumentalnego. Jego najbardziej znane publikacje to:

  • Sztuka faktów: z historii filmu dokumentalnego (1958),
  • Trzy portrety (1959),
  • Szkice o filmie polskim (1960),
  • Film się zmienia (1967),
  • Marzenia i rzeczywistość (1970),
  • Kino naszych czasów (1972),
  • Film – sztuka w ewolucji (1975),
  • Ćwiczenia z anatomii kina (1976),
  • Notes filmowy (1981).

Scenariusze

W swojej karierze Michałek stworzył również wiele scenariuszy, często współpracując z innymi znakomitymi twórcami. Oto niektóre z nich:

  • Beczka Amontillado pod pseudonimem „Jan Bolesławski” razem z Leonem Jeannotem (1971),
  • Śmierć prezydenta z Jerzym Kawalerowiczem (1977),
  • Sprawa Gorgonowej z Januszem Majewskim (1977),
  • Spotkanie na Atlantyku z Jerzym Kawalerowiczem (1980),
  • Miłość w Niemczech z Andrzejem Wajdą i Agnieszką Holland (1983),
  • Trzy młyny (1984),
  • Łabędzi śpiew (1988).

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: STEFAN MICHAŁEK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 14.03.2019 r.]

Oceń: Bolesław Michałek

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:6