Lech Stefan Cergowski, znany również pod nazwiskiem Szczurek-Cergowski, urodził się 30 listopada 1923 roku w Toruniu. Był postacią niezwykle ważną w polskiej historii, zarówno jako dziennikarz sportowy, jak i żołnierz Armii Krajowej. W czasie II wojny światowej Cergowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, gdzie dał dowód swojej odwagi i determinacji w walce o wolność.
Niestety, po wojnie stał się ofiarą represji stalinowskich, co skutkowało jego uwięzieniem. Lech Cergowski zmarł 25 grudnia 1986 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady zarówno w dziennikarstwie, jak i w historii Polski.
Był synem Jana Szczurka-Cergowskiego, a jego życie jest świadectwem trudnych czasów oraz zawirowań historycznych, które kształtowały oblicze naszego kraju.
Życiorys
II wojna światowa i represje powojenne
W okresie II wojny światowej, od 1941 roku, Lech Cergowski związał się z Armią Krajową, aktywnie uczestnicząc w ruchu oporu. Jego zaangażowanie w powstanie warszawskie jako celowniczego ckm w kompanii B-1 pułku „Baszta” miało kluczowe znaczenie. Niestety, jego heroizm został ukarany, gdy 14 września 1944 roku został ciężko ranny. Po zakończeniu walk, przebywał w obozie w Pruszkowie, a później przewieziono go do Brwinowa, gdzie jego losy się krzyżowały z brutalnością powojennych represji.
Podczas swojej niezwykle skomplikowanej drogi, Cergowski został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami 27 września 1944, a następnie 2 października tego samego roku Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Swoją służbę zakończył w stopniu plutonowego podchorążego. Jednak w spokojniejszych czasach, w wrześniu 1950 roku, stał się ofiarą aresztowania na podstawie sfingowanych zarzutów szpiegostwa, co doprowadziło do skazania na 12 lat pozbawienia wolności. Po wielu cierpieniach ostatecznie odzyskał wolność w marcu 1956.
Dziennikarz
Po zakończeniu burzliwych doświadczeń związanych z II wojną światową, Lech Cergowski znalazł swoją pasję w dziennikarstwie sportowym, pod silnym wpływem Kazimierza Gryżewskiego. Jego kariera rozpoczęła się w lutym 1948 roku w dziale sportowym „Wieczoru Warszawy”. Następnie związał się z „Rzeczpospolitą” oraz „Przeglądem Sportowym”. Jego pasja do sportu była zauważalna, a po przerwie spowodowanej aresztowaniem powrócił do redakcji „Przeglądu Sportowego” w kwietniu 1956, gdzie pozostawał aż do swojej śmierci w 1986 roku.
Przez lata pracował na różnych stanowiskach, m.in. jako kierownik działu publicystycznego oraz zastępca sekretarza redakcji. Był także kierownikiem działu reportażu, sekretarzem redakcji oraz zastępcą redaktora naczelnego. Jego śmierć spowodowana zawałem serca była wielką stratą dla świata sportu oraz dziennikarstwa.
Lech Cergowski specjalizował się w relacjonowaniu wydarzeń związanych z szermierką, w której to dyscyplinie pełnił również rolę sędziego. Dodatkowo, przyczynił się do opisania największych osiągnięć polskich kolarzy w latach 70. W 1981 roku został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Aby uczcić jego pamięć, od 1987 roku odbywa się kolarski wyścig o nazwie Memoriał Lecha Cergowskiego. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski w Warszawie (kwatera 174-4-39).
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: KOŁODZIEJOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 13.03.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Tony Halik | Bolesław Michałek | Marek Kęskrawiec | Sebastian Płocharski | Krystyna Laskowicz | Piotr Górski (dziennikarz) | Mirosław Rogalski | Wacław Sadkowski | Maciej Dowbor | Bolesław Sulik | Juliusz RawiczOceń: Lech Cergowski