Kamienica przy ul. Warszawskiej 8 w Toruniu

Budowa kamienicy miała miejsce w latach 1897-1898. W 1925 roku nowymi lokatorami budynku zostali Halina Krzeszowska, znana również pod pseudonimem „Ludmiła”, oraz jej rodzina. W okresie II wojny światowej, w latach 1942-1945, kamienica była siedzibą Sztabu Komendy Okręgu Pomorze Armii Krajowej. W pomieszczeniach budynku mieściło się archiwum, a także odbywały się odprawy oficerów sztabu. W tym okresie zorganizowano także szkolenie dla członkiń Wojskowej Służby Kobiet. Rok 1944 przyniósł dalsze zmiany, gdyż w lokalu funkcjonowała kancelaria Sztabu Okręgu Pomorze Armii Krajowej.

Według wspomnień Krzysztofa Troickiego, krewnego Krzeszowskiej, mieszkanie cechowały dwa oddzielne wejścia, które prowadziły osobno zarówno od ul. Warszawskiej, jak i od ul. Kazimierza Jagiellończyka. Najmniejszy pokój był przeznaczony na biuro Armii Krajowej, gdzie znajdował się okrągły stół, z jedną grubszą nogą, w którą zainstalowano radio. W tym miejscu ukrywano również broń, materiały sanitarne oraz maszynę do pisania, a skrytkę na te przedmioty zaaranżowano nad drzwiami wejściowymi. Niemieckie władze nazywały ten budynek „Domem wdów”, co podkreślało jego tragiczne losy w obliczu wojennej rzeczywistości.

Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, nowymi mieszkańcami kamienicy zostali Władysław Bichniewicz i jego żona Zofia z Dunin-Szostakowiską, a także ich córki, Maria i Krystyna. Warto dodać, że byli oni potomkami Ludwiki Jędrzejewiczowej, starszej siostry znanego kompozytora Fryderyka Chopina. Natomiast staraniem Elżbiety Zawackiej, 26 września 1991 roku na fasadzie kamienicy, od strony południowej, odsłonięto tablicę, która informuje o tym, że w tym budynku mieścił się Sztab Komendy Okręgu Pomorze Armii Krajowej. Tablicę tę zaprojektował grudziądzki artysta Ryszard Kaczor.