Pałac Jakuba Meissnera w Toruniu

Projekt tego budynku przypisuje się prawdopodobnie Janowi Adamowi Bähr lub włoskiemu architektowi Janowi Baptystowi Cocchi. Pałac został wzniesiony na niewielkim obszarze kilku parceli, a jego charakterystyczną cechą stał się mansardowy dach, który odróżniał go od sąsiednich kamienic patrycjuszowskich. Dzięki rysunkowi autorstwa Georga Friedricha Steinera znany jest oryginalny wygląd tej budowli.

Po II rozbiorze Polski, pałac przeszedł w ręce władz pruskich. W latach 1795-1797 funkcjonował w nim urząd Rejencji Płockiej, a od 1798 roku także urząd akcyzy pruskiej, który dla Królewskiej Dyrekcji Celnej i Podatkowej miał swoje siedziby. W roku 1800 pruskie władze zleciły dużą przebudowę kamienicy, podczas której późnobarokowa fasada została zmieniona na prostszą, w stylu klasycystycznym. Autorem tej modernizacji był najprawdopodobniej Krzysztof Heckert, a transformacja zmieniła całkowicie wygląd kamienicy.

Od roku 1826 budynek stał się siedzibą Głównego Urzędu Celnego, by 21 sierpnia 1929 roku zyskać status zabytku, zostając wpisanym do rejestru zabytków pod numerem A/520. Po zakończeniu II wojny światowej, w sierpniu 1945 roku, w pałacu przechowywane były materiały archiwalne związane z Archiwum Państwowym. Z uwagi na to, że siedziba Archiwum przy placu Rapackiego 4 była niewystarczająca, archiwa pozostawały tam do roku 1960.

1 lutego 1972 roku pałac został oddany w zarząd Związkowi Harcerstwa Polskiego, uzyskując nową nazwę „Dom Harcerza”. Dzisiaj, od 1 lutego 1987 roku, mieści się w nim Ognisko Pracy Pozaszkolnej, które kontynuuje tradycje harcerskie pod nazwą Ognisko Pracy Pozaszkolnej „Dom Harcerza”.