Janusz Ingarden

---

Życiorys

Janusz Ingarden przyszedł na świat w rodzinie Romana Witolda oraz Marii Adeli Józefy z domu Pol, która żyła w latach 1889–1978. Jego rodzeństwo to Roman Stanisław, który był fizykiem oraz Jerzy Kazimierz, pilot RAF-u i żołnierz armii Andersa, który zmarł w 1949 roku.

Swoją edukację rozpoczął we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i liceum ogólnokształcące. Od 1942 roku studiował na wydziale architektury Politechniki Lwowskiej, które kontynuował do 1944 roku. Następnie zakończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej, uzyskując dyplom w lipcu 1948. W latach 1947-1948 poszerzał swoje umiejętności uczęszczając na kurs malarstwa w krakowskiej ASP.

Jedną z jego pierwszych prac zawodowych była inwentaryzacja kościoła św. Katarzyny, która została zlecona przez profesora Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1948 roku Janusz rozpoczął zatrudnienie w Biurze Budowlanym Przemysłu Węglowego w Krakowie, gdzie odpowiedzialny był za projektowanie żłobków i przedszkoli dla regionu Śląska.

W czerwcu 1949 roku przekształcił swoją karierę w krakowskim Zakładzie Osiedli Robotniczych, gdzie pod współpraca z Tadeuszem Ptaszyckim pomógł w tworzeniu zespołu architektów do Projektu Miasta Nowa Huta. W styczniu 1950 roku podjął pracę w Biurze Projektowym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt”. W 1951 roku, wspólnie z żoną Martą, zdobył nagrodę w konkursie na Centrum Administracyjne Huty im. Lenina; realizacja budynków S i Z miała miejsce w latach 1952–1955. W 1954 roku, razem z żoną, zaprojektował budynek Teatru Ludowego, który został zrealizowany w 1955 roku.

Janusz Ingarden był również odpowiedzialny za projektowanie osiedli mieszkaniowych w Nowej Hucie, w tym Centrum A, Centrum B, Centrum C, Centrum D (wyłącznie blok nr 1) oraz Teatralne, a także blok szwedzki na osiedlu Szklane Domy.

Oprócz pracy w biurze projektowym, Janusz angażował się także w działalność naukowo-dydaktyczną w Katedrze Geometrii Wykreślnej na Politechnice Krakowskiej. W okresie od 1966 do 1972 roku pełnił funkcję głównego architekta Krakowa, a w jego późniejszych projektach znalazły się takie realizacje jak Hotel „Forum” z lat 1975–1977, Laboratorium Niskich Temperatur dla Instytutu Fizyki Jądrowej oraz budynek Hotelu „Ibis” z 1993 roku. Jego twórczość zaowocowała również budową Hotelu „Victoria” w Lublinie oraz osiedla mieszkalnego w Oświęcimiu.

W swojej karierze Janusz Ingarden pracował także na zagranicznych projektach, zrealizowanych w Damaszku, Moskwie i Algierze. Był aktywnym członkiem SARP-u, a w latach 1967-1969 pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Krakowskiego. W życiu osobistym był ojcem trojga dzieci: córka Barbara to fizyk, syn Andrzej – inżynier mechanik, a córka Joanna jest romanistką zamieszkałą z rodziną w Szwajcarii.

Janusz Ingarden zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Salwatorskim (kwatera L1-1-19).

Ordery i odznaczenia

Janusz Ingarden, wyróżniający się osobistość w swoim środowisku, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie społeczne oraz zawodowe. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego osiągnięć w zakresie nagród i odznaczeń:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1969 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 15 lipca 1955 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 16 stycznia 1953 roku,
• Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa”, przyznana w 1969 roku,
• Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”,
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”, przyznana w 1975 roku,
• Złota Odznaka SARP, również otrzymana w 1975 roku.

Odznaczenia te odzwierciedlają nie tylko osiągnięcia Ingardena, ale również jego zaangażowanie w działalność na rzecz społeczności lokalnych oraz rozwój branży budowlanej.

Nagrody

Janusz Ingarden zdobył wiele prestiżowych wyróżnień w uznaniu za swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie architektury i urbanistyki. Jego prace zostały docenione zarówno w kraju, jak i za granicą.

• nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za wkład w rozwiązania projektowe i ich realizację przy odbudowie miasta Nowa Huta w 1955 roku,
• nagroda Miasta Krakowa przyznana w 1960 roku,
• honorowa nagroda SARP (Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej) przyznana w 1980 roku.

---

Oceń: Janusz Ingarden

---