Klasztor oo. jezuitów w Toruniu

Jezuici przybyli do Torunia 4 kwietnia 1945 roku, przywożąc ze sobą cenną wiedzę oraz doświadczenie, które zdobyli na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. Ich przybycie zainaugurowało nowy rozdział w życiu duchowym miasta, a wraz z nimi wprowadzono Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wkrótce po przybyciu, zakonnicy rozpoczęli działalność duszpasterską, czerpiąc inspirację z tradycji wileńskiej, tworząc duszpasterstwo akademickie.

W pierwszych latach funkcjonowania, jezuici rozpoczęli posługę w opuszczonej świątyni protestanckiej, która, zanim stała się ich miejscem kultu, była używana przez wiernych wyznania ewangelicko-unijnego. Klasztor urządzono w sąsiedniej kamienicy, w której do dzisiaj znajduje się siedziba zakonu. O. Stanisław Jędrusik był pierwszym przełożonym tej nowo powstałej wspólnoty.

W okresie PRL, jezuici w Toruniu organizowali spotkania dla lokalnego środowiska akademickiego oraz mieszkańców z prominentnymi postaciami kultury i nauki. Przykładem tego zaangażowania jest wydarzenie z 28 kwietnia 1968 roku, kiedy to kardynał Karol Wojtyła gościł w kościele akademickim, wygłaszając wykład na temat: „Apostolstwo świeckich”. Cały ten czas, zakonnicy borykali się z różnymi represjami ze strony ówczesnych władz komunistycznych, co tylko wzmacniało ich determinację w niesieniu wsparcia duchowego społeczności.

Od momentu przybycia, jezuici stworzyli wiele grup duszpasterskich, które wpływały na życie religijne w Toruniu, a także odegrali kluczową rolę w działalności Klubu Inteligencji Katolickiej. Dziś, oprócz tradycyjnej posługi duszpasterskiej, w tym całodziennych dyżurach w konfesjonale, prowadzą liczne grupy i wspólnoty, a także zapewniają opiekę wychowawczo-katechetyczną w Uniwersyteckim Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu.