Jacek Winkler, urodzony w 1937 roku w Toruniu, to postać niezwykła, której życie wypełnione było różnorodnymi pasjami oraz zaangażowaniem. Zmarł 12 października 2002 roku na Mont Maudit, co dla wielu stało się symbolicznym zakończeniem jego intensywnej działalności.
Był on nie tylko alpinistą, ale także aktywnym działaczem opozycyjnym, co świadczy o jego nieprzeciętnej woli walki o wolność. W okresie wojny afgańsko-radzieckiej działał jako partyzant, a jego odwaga i determinacja zyskały uznanie wielu środowisk.
Dodatkowo, Jacek Winkler był również utalentowanym fotografem i dziennikarzem, co sprawia, że jego dorobek artystyczny jest równie imponujący jak działalność społeczna.
Życiorys
Jacek Winkler przyszedł na świat w malowniczym Toruniu, jednak większość swojego dzieciństwa spędził w urokliwym Milanówku. Tam to zaprzyjaźnił się ze Szymonem Wdowiakiem, który, jako starszy towarzysz, zainspirował go do odkrywania pasji związanej z wspinaczką.
Po zakończeniu edukacji, uzyskał dyplom na Uniwersytecie Warszawskim, co otworzyło przed nim wiele możliwości. W 1964 roku zdecydował się na przerwanie swojej polskiej egzystencji i wyruszył do Paryża, gdzie podjął niecodzienną decyzję – zaciągnął się na statek wielorybniczy. Jego czas we Francji był jednak wypełniony nie tylko przygodami, ale również działalnością polityczną; zaangażował się w opozycję przeciwko reżimowi w Polsce.
Jego aktywność obejmowała m.in. przerzucanie zachodniej prasy przez Tatry, które docierały do Polski, w tym kultowe wydania „Kultury” paryskiej. Niestety, dramatycznym twistem w jego życiu było zatrzymanie jego żony Marii Tworkowskiej, która po tzw. procesie taterników została skazana na trzy i pół roku więzienia. W wyniku tych wydarzeń Jacek Winkler stracił na długi czas możliwość powrotu do ojczyzny.
Winkler zdobył światową sławę w 1981 roku, kiedy to, podczas stanu wojennego w Polsce, zorganizował pokojową akcję zawieszenia dwóch flag na szczycie Mont Blanc. Jedna z flag nosiła napis „Solidarność”, a druga „Solidarność z walką ludu afgańskiego”, co wstrząsnęło opinią publiczną.
Podczas swojego pobytu we Francji, zacieśnił kontakty z mudżahedinami, co pozwoliło mu na wyjazd do Afganistanu w 1985 roku, a następnie w 1987 roku. Tam włączył się do walki przeciwko radzieckim najeźdźcom, występując pod pseudonimem Ahdam Khan w słynnych oddziałach dowodzonych przez Ahmada Szach Massuda w górach Panczsziru. Jacek przez cały czas dokumentował swoje doświadczenia, tworząc niezwykłą dokumentację fotograficzną, która stała się świadectwem heroizmu narodu afgańskiego.
W 1986 roku Winkler odbył imponujące tournée, które obejmowało ośrodki uniwersyteckie w USA, Kanadzie oraz Meksyku, gdzie propagował sprawy afgańskie i ich znaczenie. Działał jako wydawca „Biuletynu Afgańskiego”, a także pełnił funkcję konsultanta w Radio Wolna Europa i Voice of America.
Niestety, jego życie tragicznie zakończyło się 12 października 2002 roku, kiedy zginął podczas wspinaczki na szczyt Mont Maudit (4465 m n.p.m.) w masywie Mont Blanc. Przyczyną jego śmierci prawdopodobnie było nadciśnienie. Ciało Jacka Winklera zostało odnalezione po dwóch dniach, a pogrzeb miał miejsce w Chamonix 15 października.
W uznaniu za jego niezwykłe osiągnięcia oraz wkład w demokratyczne przemiany w Polsce, Prezydent Polski odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w dniu 22 listopada 2016 roku. Te honorowe wyróżnienie jest świadectwem jego zasług dla kraju i społeczności.
Upamiętnienie
W 24 października 2008 roku Minister Obrony Narodowej, Bogdan Klich, ogłosił decyzję mającą na celu „upamiętnienie zasług Jacka Winklera w walce o wolność i suwerenność Ojczyzny”. To ważne wydarzenie zaowocowało przyjęciem przez Bazę Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Ghazni, która jest częścią Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa w Islamskiej Republice Afganistanu, imienia Jacka Winklera.
Oprócz swoich zasług, Jacek Winkler stał się również bohaterem filmu dokumentalnego „Czarodziejska góra”, w reżyserii Anki Damian, który powstał w 2015 roku. Film ten zrealizowano w wielorakich stylistykach, wykorzystując różnorodne metody animacji, kolażu oraz twórczej reinterpretacji istniejących materiałów filmowych.
Przypisy
- M.P. z 2017 r. poz. 113.
- Decyzja Nr 482/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 24.10.2008 r. w sprawie nadania imienia patrona Bazie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Ghazni.
- Filmweb. [dostęp 09.12.2015 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Kazimierz Grenda | Edmund Zdrojewski | Czesława Lewandowska-Szymańska | Stefan Kosiński | Leon Szymański (1892–1939) | Joanna Elżbieta Piastówna | Zygmunt Sobolewski | Jerzy Adamek (pilot) | Aleksander Rudnicki | Roman Truszczyński | Jarosław Józefowicz | Alfons SierakowskiOceń: Jacek Winkler