Mariusz Erdman

Pierwszym etapem jego pracy zawodowej była działalność w Oddziale Drogowym PKP w Gorzowie Wlkp., gdzie objął stanowisko starszego referenta. Już w 1972 roku Erdman przeszedł do pracy w aparacie partyjnym, gdzie piastował funkcję kierownika Powiatowego Ośrodka Propagandy Partyjnej. Jego kariera naukowa także rozwijała się dynamicznie; w 1977 roku obronił pracę doktorską w dziedzinie historii na Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR w Moskwie.

Wkrótce potem, Mariusz Erdman został starszym inspektorem Wydziału Organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego PZPR, a następnie przekształcił swoje obowiązki w kierownictwo Wydziału Ideowo-Wychowawczego. Jego zaangażowanie w partii osiągnęło szczyt, gdy od 21 listopada 1980 do 23 maja 1981 pełnił rolę I sekretarza Komitetu Miejskiego PZPR. Kluczowym momentem jego kariery było powołanie na urząd prezydenta Gorzowa, które miało miejsce 16 kwietnia 1982 roku.

Po powrocie na czołowe stanowiska partyjne w 1983 roku, został ponownie wybrany na I sekretarza KM PZPR, funkcję tę pełnił aż do maja 1988 roku. Po zakończeniu kadencji prezydenckiej w 1984 roku, Erdman skupił się na pracy w Wojewódzkiej Komisji Kontrolo-Rewizyjnej PZPR, a następnie w 1990 roku objął stanowisko wicedyrektora I Oddziału PKO BP.

Z kolei w 1999 roku, po zakończeniu konkursu, został prezesem i dyrektorem spółki Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej (PEC). Warto zauważyć, że Mariusz Erdman był pierwszym prezydentem Gorzowa po II wojnie światowej oraz najmłodszym w momencie obejmowania tego stanowiska.