Teodor Napoleon Jacobi

Umiejętności artystyczne Teodor nabywał pod okiem swojego ojca i to właśnie 27 grudnia 1825 roku nastąpił jego oficjalny przyjęcie na ucznia, co zbiegło się z aktem wyzwolenia na czeladnika - procedura ta była często stosowana wśród synów mistrzów cechowych. Jako swoją czeladniczą pracę, Jacobi zaprezentował rysunek o tematyce mitologicznej.

W Toruniu Teodor prowadził warsztat malarski oraz był jednym z pionierów zakładów fotograficznych. W ogłoszeniach zamieszczonych w **miejskiej prasie**, na przykład w „Intelligenz-Nachrichten zum Thorner Wochenblatte” w styczniu 1832, tytułował się jako „portrecista”. Około roku 1834 przeniósł się na kilka lat do Grudziądza, gdzie z Wilhelminą z Wernerów miał czworo dzieci, a po czasie powrócił do Torunia, osiedlając się na Nowym Mieście.

W twórczości Jacobiego zachowały się cztery jego prace malarskie, w tym portret ks. Ksawerego Salomońskiego wykonany w 1838 roku, który znajduje się w kościele w Koziegłówkach koło Częstochowy. Pozostałe obrazy możesz znaleźć w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu, w tym dzieło „Zerwanie przez kry mostu na Wiśle w Toruniu” z roku 1853 oraz portrety królów Bractwa Kurkowego, w tym Henryka Plantze z 1847 roku oraz Ernesta A. Plengortha, datowane na około 1867 rok. Według przypuszczeń, malarz był także członkiem tego bractwa.

Obraz „Zerwanie mostu” dokumentuje tragiczne wydarzenie, do jakiego doszło w Toruniu 9 marca 1853 roku, kiedy to życie straciło siedem osób, które próbowały zapobiec katastrofie budowlanej. Dzieło to cechuje się błędami w perspektywie, co świadczy o brakach warsztatowych autora. Tak samo w przypadku portretów, Jacobi skupił się głównie na fizjonomii modeli, zmagając się z odwzorowaniem korpusu ludzkiego oraz rąk.

Oprócz malarstwa, Jacobi zrealizował także dekoracje teatralne oraz różnego rodzaju rzemieślnicze prace malarskie. Zmarł 7 czerwca 1867 roku w Ciechocinku. Po jego śmierci, warsztat malarski w Toruniu prowadził jego syn Teodor Gustaw Jacobi (ur. 1835 w Grudziądzu, zm. 31 grudnia 1913), a jego młodszy syn Gustaw Herman (ur. 9 marca 1876) to ostatni znany przedstawiciel rodziny, który w 1910 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.