Cezary Michalski


Cezary Ryszard Michalski, urodzony 21 października 1963 roku w Toruniu, jest polskim pisarzem, eseistą oraz publicystą. Posiada wykształcenie w zakresie filologii polskiej, co znacząco wpłynęło na jego twórczość literacką i publicystyczną.

W ciągu swojej kariery Michalski zyskał uznanie na polskiej scenie literackiej, zarówno za swoje eseje, jak i prozę, które poruszają różnorodne tematy związane z kulturą i społeczeństwem.

Życiorys

Cezary Michalski jest synem historyka Ryszarda Michalskiego, co już na wstępie zwiastuje jego głębokie powiązania z intelektualnym życiem w Polsce. W 1985 roku zaangażował się w działalność społeczną jako sygnatariusz deklaracji założycielskiej Ruchu Wolność i Pokój. Trzy lata później, w 1988, ukończył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pod koniec lat 80. jego życie nabrało nowego wymiaru, gdy z ówczesną żoną, Manuelą Gretkowską, przenieśli się do Francji, gdzie podjął pracę jako sekretarz wybitnego malarza Józefa Czapskiego.

W 1991 roku uzyskał w Paryżu dyplom DEA (Diplôme d’études approfondies). Cezary Michalski był jednym z pierwszych współpracowników „brulionu”, pisma które rozpoczęło swoją działalność w 1987 roku, i publikował tam różnorodne felietony. Do 1996 roku posługiwał się pseudonimem Marek Tabor oraz jego wariacjami, co pozwalało mu eksplorować różnorodne tematy i formy literackie. Na początku lat 90. związał się z „Tygodnikiem Literackim”, przygotowując analizy zagranicznej sceny literackiej.

W latach 1994–1996 był redaktorem publicystyki społecznej i kulturalnej w Programie I Telewizji Polskiej, gdzie działał w kontekście tzw. pampersów. Po odwołaniu Wiesława Walendziaka z prezesa TVP, Michalski opuścił stację, przechodząc do RTL 7. W okresie 1997–1998 obejmował stanowisko zastępcy dyrektora ds. programowych Radia Plus, a w 1997 roku został sekretarzem Rady ds. Inicjatyw Wydawniczych i Upowszechniania Kultury przez rząd AWS oraz Unii Wolności.

W latach 2000–2001 pracował w Telewizji Familijnej. W późniejszym czasie, wraz z Kingą Dunin i Sławomirem Sierakowskim, prowadził program „Lepsze książki”, emitowany w TVP Kultura od 2005 do 2007 roku. Ponadto, w gazecie „Dziennik Polska-Europa-Świat”, która ukazywała się od kwietnia 2006 do września 2009, był szefem działu opinii oraz pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego przez dwa lata.

W 2010 roku rozpoczął współpracę jako komentator w „Krytyce Politycznej”, a następnie dołączył do zespołu redakcyjnego „Newsweeka”. Po krótkiej współpracy z tygodnikiem „Wprost”, powrócił ponownie do „Newsweeka”. W 2016 roku krótko prowadził program „Dwie prawdy” w TVN24, a w 2018 roku stał się częścią zespołu CrowdMedia.pl. W działalności literackiej jest aktywnym członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz zasiada w Radzie Nadzorczej Fundacji im. Immanuela Kanta.

Jego powieść „Siła odpychania” została nominowana do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w 2003 roku. Michalski jest również laureatem Nagrody im. Beaty Pawlak, którą otrzymał w 2008 roku za cykl „Listy z Ameryki”, publikowany w „Dzienniku”.

Twórczość

Cezary Michalski to autor wielu istotnych prac, które obejmują różnorodne tematy i formy literackie. Jego twórczość jest dowodem na głębokie zainteresowanie kulturą oraz polityką. Oto niektóre z jego najważniejszych publikacji:

  • Ezoteryczne źródła nazizmu, Warszawa 1993,
  • Powrót człowieka bez właściwości, Warszawa: „Casablanca Studio”, staraniem Stowarzyszenia „Dzikie Pola” 1996,
  • Ćwiczenia z bezstronności, Kraków: „Arcana” 1999,
  • Ministerstwo prawdy, Kraków: „Arcana” 2000,
  • Siła odpychania, Warszawa: „W.A.B” 2002,
  • Jezioro Radykałów, Warszawa: Prószyński i S-ka 2004,
  • A nácizmus ezoterikus forrásai, ford. Keresztes Gáspár, Budapest: Európa 2005 (przekład książki Ezoteryczne źródła nazizmu),
  • Gorsze światy, Lublin: Fabryka Słów 2006 (zbiór opowiadań SF i Political Fiction),
  • (wstęp) Stanisław Brzozowski, Głosy wśród nocy. Studia nad przesileniem romantycznym kultury europejskiej, z teki pośmiertnej wyd. i przedm. poprzedził Ostap Ortwin, wstęp Cezary Michalski, posłowie Agata Bielik-Robson, Wyd. 2 krytyczne, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2007,
  • (redakcja) Idee z pierwszej ręki. Antologia najważniejszych tekstów „Europy” – sobotniego dodatku do „Dziennika”, wybór tekstów Cezary Michalski, Maciej Nowicki, Warszawa: Axel Springer Polska 2008,
  • Ja Palikot, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2010 (wywiad-rzeka z Januszem Palikotem),
  • Staniszkis – życie umysłowe i uczuciowe, rozmawia Cezary Michalski, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2010 (wywiad-rzeka z Jadwigą Staniszkis),
  • (wstęp) Gilles Kepel, Zemsta Boga. Religijna rekonkwista świata, przeł. Agnieszka Adamczak, wstęp Cezary Michalski, posłowie Agata Bielik-Robson, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2010,
  • (wstęp) Czesław Miłosz, Człowiek wśród skorpionów. Studium o Stanisławie Brzozowskim, wstęp Cezary Michalski, Sławomir Sierakowski, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2011,
  • Zdjąć Polskę z krzyża, Warszawa: „W.A.B.” 2014 (wywiad-rzeka z Januszem Palikotem),
  • Historia pokolenia, Warszawa: Poltext 2019 (wywiad-rzeka z Grzegorzem Schetyną).

Warto zwrócić uwagę na jego różnorodność tematyczną oraz umiejętność prowadzenia głębokich rozmów, co czyni jego książki interesującymi zarówno dla czytelników literatury pięknej, jak i dla tych, którzy poszukują treści związanych z aktualnymi tematami społecznymi i politycznymi.

Przypisy

  1. Cezary Michalski publicystą CrowdMedia.pl. Planujemy długoterminową współpracę [online], 05.01.2018 r.
  2. Monika Litwińska WiP kontra PRL. Ruch Wolnośc i Pokój 1985-1989, wyd. IPN i Wysoki Zamek, Kraków 2015, s. 77.
  3. Cezary Michalski komentatorem „Krytyki Politycznej”.
  4. Tomasz Jastrun i Cezary Michalski piszą dla „Wprost”.
  5. Zmiany w kierownictwie „Dziennika”.
  6. Jeszcze jeden zastępca naczelnego w „Dzienniku”.
  7. Koniec magazynu „Dwie prawdy” w TVN24.
  8. Wspólny projekt Inforu i Springera ma być gotowy do października.
  9. Wręczenie nagrody literackiej im. Józefa Mackiewicza.
  10. Domosławski i Michalski laureatami Nagrody im. Beaty Pawlak.
  11. Biogram Kingi Dunin na stronie Nowa Panorama Literatury Polskiej.
  12. Represjonowani. ipn.gov.pl. [dostęp 01.01.2014 r.]
  13. Fundacja im. Immanuela Kanta. krs-online.com.pl. [dostęp 01.01.2014 r.]
  14. Pisma kulturalne w Polsce po 1989 roku. Leksykon, wyd. Śląsk, Katowcie 2009, s. 319.
  15. Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  16. Parnas bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku, wyd. Warszawa 1998, s. 128–129.

Oceń: Cezary Michalski

Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:8