Zdzisław Piernik

Kultura i sztuka

Zdzisław Piernik, urodzony 10 listopada 1937 roku w Płowcach, to wyjątkowy polski artysta, który zasłynął jako tubista-wirtuoz. Jego umiejętności oraz pasja do muzyki uczyniły go jednym z najlepszych przedstawicieli tego instrumentu w Polsce.

Od najmłodszych lat Zdzisław rozwijał swoje talenty muzyczne, co zaowocowało wspaniałą karierą, na którą złożyły się liczne występy oraz nagrody.

Życiorys

Zdzisław Piernik rozpoczął swoją muzyczną podróż po ukończeniu studiów w warszawskiej PWSM w klasie znakomitego pedagoga Juliusza Pietrachowicza. W 1970 roku, po zdobyciu nagrody na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku, zaczął występować jako solista, odnosząc liczne sukcesy podczas recitalów zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego występy na festiwalach oraz kursach letnich miały miejsce w takich miastach jak Bayreuth, Witten, Darmstadt, Bourges, Sztokholm oraz Los Angeles.

Piernik, jako pionier w dziedzinie muzyki tubowej w Polsce, wprowadził innowacje do gry na tym instrumencie, takie jak frullato, flażolety, glissanda i wielodźwięki. Jego eksperymenty z tubą preparowaną otworzyły nowe horyzonty dźwiękowe. Jako pomysłodawca unikalnej preparacji tuby, wprowadził zmiany polegające na zastosowaniu dźwięczników od trąbki oraz skrzydłówki i puzonu, co umożliwiło uzyskanie czterech różnych barw dźwiękowych. Dodatkowo, wykorzystując różnorodne ustniki oraz tłumiki, potrafił wydobywać dźwięki znacznie odbiegające od naturalnej barwy tuby.

Jako interpretator muzyki współczesnej, Zdzisław Piernik ściśle współpracował z wieloma uznawanymi kompozytorami, prezentując im niemal nieograniczone możliwości tuby naturalnej oraz preparowanej. Warto podkreślić, że swoje utwory dedykowali mu między innymi: Zbigniew Bargielski, Andrzej Bieżan, Marian Borkowski, Andrzej Dobrowolski, Roman Haubenstock-Ramati, Wojciech Kilar, Krzysztof Knittel, Andrzej Krzanowski, Krzysztof Penderecki, Bogusław Schaeffer, Elżbieta Sikora oraz Witold Szalonek.

Jego działalność artystyczna, obejmująca koncerty, nagrania i audycje w Polskim Radiu oraz telewizji, przyczyniła się do popularyzacji gry na tubie w Polsce. Zdzisław Piernik kontynuuje swoją karierę koncertową, nieustannie inspirując kolejne pokolenia muzyków.

Ważniejsza dyskografia

Oto podstawowe pozycje w dyskografii Zdzisława Piernika, które pokazują jego wkład w muzykę klasyczną oraz współczesną.

  • Zdzisław Piernik – Tuba, Polskie Nagrania SX1210, wydana w 1975 r.,
  • Zdzisław Piernik – Piernik plays Sikora, Schäffer, Borkowski, Zajaczek, Piernik (LP) Intersound / Proviva ISPV 102, Monachium 1980,
  • Zdzisław Piernik – Tuba (Seria Polish Contemporary Music), Polskie Nagrania SX1806, 1982 r.,
  • Zdzisław Piernik, Michał Górczyński – Energa One (CD) Kariatyda, 2002,
  • Zdzisław Piernik, Piotr Zabrodzki – Namanga (CD) Vivo Records, 2008.

Przypisy

  1. Występ podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” – Warszawska Jesień 2017 (program). Program Warszawskiej Jesieni 2017. [dostęp 04.10.2017 r.]
  2. Jak zostałem tubistą. Wspomnienia Zdzisława Piernika. Polskie Radio Program II (21.01.2015 r.). [dostęp 15.04.2016 r.]
  3. Wszystko o moim ojcu. Portret Zdzisława Piernika. Polskie Radio Program II (11.11.2013 r.). [dostęp 15.04.2016 r.]
  4. Filip Lech: Zdzisław Piernik i Piotr Zabrodzki – “Namanga”. Uwolnij Muzykę. [dostęp 20.04.2016 r.]
  5. Zdzisław Piernik / Piotr Zabrodzki - Namanga CD. Katalog wytwórni Vivo Records. [dostęp 20.04.2016 r.]
  6. Wykład Mistrzowski Zdzisława Piernika [online], Glissando [dostęp 15.06.2019 r.]
  7. Zdzisław Piernik [online], Warszawska Jesień [dostęp 15.06.2019 r.]
  8. Zdzisław Piernik [online], polmic.pl, październik 2009 [dostęp 15.06.2019 r.]
  9. Zdzisław Piernik [online], Culture.pl [dostęp 15.06.2019 r.]
  10. Mackiewicz i Żołna 1993, s. 554.
  11. Sebyła 1975.
  12. Kaczyński 1984.
  13. Piernik 2013.
  14. Jan Ptaszyn Wroblewski – Sprzedawcy Glonow (Polish Jazz Vol. 90 Deluxe, 1973).
  15. S.P.P.T. Chałturnik – Chałturnik (Polish Jazz Extended, Vol. 95, 1974).
  16. Marian Borkowski: Solo Works z utworem Vox for any solo wind instrument (1977) nominowany do Fryderyka 2016 w kategorii Album Roku Muzyka Współczesna.
  17. Solista (PKF 29A/77). WFDiF, 1977. [dostęp 22.04.2016 r.]
  18. Penderecki Krzysztof: Capriccio per tuba, Scherzo alla Polacca (1980). Ninateka. [dostęp 10.04.2016 r.]
  19. Boguslaw Schäffer: Project for Tuba and Tape (1980) na płycie: Bogusław Schaeffer: Assemblage. Bôłt Records BR ES06, 2012. [dostęp 25.04.2016 r.]
  20. Bogusław Schaeffer: Minimal Art. na tubę preparowaną i fortepian (1977), Proietto na tubę preparowaną z towarzyszeniem taśmy (1970), Trio na tubę preparowaną, saksofon sopranowy i fortepian (2000) na koncercie podczas XXXV OFTMF „Kontrapunkt”, Szczecin, 2000. [dostęp 25.04.2016 r.]
  21. Elżbieta Sikora: Il Viaggio 1 (1975) [w:] Weronika Nowak: Między emocją a abstrakcją. Wokół twórczości Elżbiety Sikory. Meakultura. [dostęp 25.04.2016 r.]
  22. Występ na 7. CoCArt Music Festival w Toruniu. (28.02.2015) Magazyn „Glissando”. [dostęp 25.04.2016 r.]
  23. Występ podczas ogólnopolskiej konferencji: Andrzej Dobrowolski „Rozumienie muzyki: Muzyka Czystej Formy” (4/6.12.2015, UMFC) [w:] Dorota Szwarcman: Mistrz konstruktywizmu. Polityka.pl (6.12.2015). [dostęp 22.04.2016 r.]
  24. Jan Topolski: Moda na eksperyment. dwutygodnik.com, 2013. [dostęp 25.04.2016 r.]

Oceń: Zdzisław Piernik

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:6