Danuta Irena Bieńkowska

W swojej edukacji ukończyła slawistykę na Uniwersytecie Londyńskim, co otworzyło jej drzwi do dalszej kariery akademickiej. W 1965 roku obroniła pracę doktorską na temat wczesnej twórczości Stefana Żeromskiego, co przyczyniło się do jej uznania w środowisku badaczy literatury.

Warto zaznaczyć, że w 1940 roku została wywieziona do Kazachstanu, co było dramatycznym doświadczeniem w jej życiu. Jej droga prowadziła następnie przez Iran i Indie, gdzie osiedliła się w polskim obozie Valivade. Po powrocie do Europy spędziła lata 1946–1956 w Wielkiej Brytanii, a następnie w 1956 roku przeniosła się do Kanady, osiedlając się w Toronto.

W 1958 roku zadebiutowała w prasie emigracyjnej jako poetka, zyskując tym samym szersze grono odbiorców. W późniejszym czasie, w latach 1962–1974, prowadziła wykłady z literatury polskiej i rosyjskiej na uniwersytecie w Toronto, dzieląc się swoją wiedzą z studentami.

Jej życie zakończyło się tragicznie w wyniku wypadku, który miał miejsce w Norwegii – w Bergen, podczas przejazdu kolejką linową (ulykken på Ulriksbanen)... Wracała właśnie z kongresu w Helsinkach, kiedy zdarzenie to miało miejsce.