Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Toruniu

---

Historia zboru

Adwentyści w Toruniu przed założeniem zboru

Początki obecności adwentystów w Toruniu sięgają początku XX wieku, kiedy to pierwsi wyznawcy dotarli do miasta z Bydgoszczy po roku 1901. Zbór został założony w 1904 roku, a większość jego pierwszych członków stanowiły osoby pochodzenia niemieckiego, które odeszły z Kościoła ewangelickiego. Po roku 1920, w Toruniu mieszkały rodziny adwentystyczne zarówno niemieckiego, jak i polskiego pochodzenia. Warto zauważyć, że liczba wyznawców zmniejszyła się po dołączeniu Torunia do Polski, co spowodowało, że jedynie mała grupa miała możliwość kontynuowania działalności religijnej, głównie na Jakubskim Przedmieściu, Bydgoskim Przedmieściu, Mokrym oraz Chełmińskim Przedmieściu. Grupa ta aktywnie szerzyła doktrynę swojego Kościoła.

Zbór w latach 1922–1939

Choć dokładna data powstania zboru nie została jednoznacznie ustalona, wiadomo, że istniał on już od 1922 roku. Liczba wyznawców, szczególnie w okresie międzywojennym, była trudna do oszacowania ze względu na pomyłki, które często występowały przy powodowaniu adwentystów z baptystami. Dane dotyczyły jedynie ochrzczonych dorosłych, dlatego uważa się, że realna liczba adwentystów w tym czasie mogła wynosić maksymalnie 60 osób.

Rok	Przybliżona liczba ochrzczonych wyznawców
1922	17
1923	15
1924	19
1925	19
1926	20
1928	13
1929	13
1931	17
1939	około 20

Na podstawie danych z lat 1925, 1927 oraz 1930, w Toruniu można było doliczyć dziesięciu Niemców wyznających adwentyzm. Nabożeństwa odbywały się w prywatnych lokalach. Lokalna wspólnota, która funkcjonowała w tym okresie, była pod duchowym przewodnictwem Alfreda Lüdtke, pastora z Bydgoszczy. Z powodu braku stałego pastora oraz niechętnego nastawienia władz do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, rozwój tej wspólnoty religijnej był ograniczony. Adwentyści skoncentrowali swoje działania głównie na praktykach religijnych i sporadycznym organizowaniu wykładów, na które przychodziło od 30 do 40 uczestników, przeważnie kobiet. W 1931 roku, kilku adwentystów Dnia Siódmego opuściło Kościół i dołączyło do Autonomicznego Zboru Adwentystów Dnia Siódmego, który został założony przez lekarza Alfreda Kubego z Bydgoszczy.

W okresie II Rzeczypospolitej miało miejsce napięcie między adwentystami a katolikami w mieście. W 1923 roku organy ścigania zatrzymały dwie kobiety, które rozprowadzały literaturę adwentystyczną w języku polskim i niemieckim. Podczas spisu powszechnego w 1931 roku adwentyści złożyli skargę na nieprawidłowe zapisy dotyczące ich wyznania, co miało negatywny wpływ na społeczność. Należy dodać, że z uwagi na mieszany skład etniczny, adwentyści byli podejrzewani o działalność niepodległościową na rzecz Niemiec.

Czasy późniejsze

W trakcie II wojny światowej, niemieckie władze okupacyjne zakazały działalności Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Niestety, w materiałach archiwalnych brak jest informacji na temat sytuacji adwentystów w tym szczególnym okresie.

W listopadzie 2004 roku, władze miejskie wyraziły zgodę na sprzedaż działki o powierzchni 0,2 ha przy ulicy Idzikowskiego, na rzecz adwentystów. Kwota sprzedaży wynosiła 195 tys. złotych. W rok później tereny te zostały oficjalnie przekazane adwentystom Dnia Siódmego, co stanowiło ważny krok w ich działalności w Toruniu.

---

Oceń: Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Toruniu

---