Olgierd Wołczek

---

Życiorys

Olgierd Wołczek przyszedł na świat w Toruniu w rodzinie z silnymi tradycjami patriotycznymi, jako syn powstańca wielkopolskiego. W Katowicach zdobył podstawowe wykształcenie, kończąc szkołę podstawową oraz gimnazjum. W 1939 roku aktywnie uczestniczył w obronie kraju, pracując w przeciwlotniczej służbie ostrzegawczej. Po zakończeniu działań wojennych wrócił na Śląsk, lecz szybko padł ofiarą aresztowania przez gestapo. Po odbyciu kary, przeniósł się do Częstochowy, gdzie kontynuował naukę w tzw. tajnych kompletach, co pozwoliło mu na ukończenie szkolenia i zdanie matury.

W latach 1945-1949 podjął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej, jednak jego prawdziwą pasją stała się fizyka, której poświęcił swoją pracę magisterską, badając proces rozdzielania izotopów uranu. Po ukończeniu studiów w latach 1949-1955 zajmował stanowisko asystenta na Uniwersytecie Warszawskim, w aktywnym Instytucie Badań Jądrowych. Następnie, w okresie od 1955 do 1968 roku, związał się z Politechniką Warszawską, a jednocześnie pełnił funkcję głównego specjalisty w urzędzie Pełnomocnika ds. Energetyki Jądrowej, a także w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej.

W 1963 roku obronił swoją pracę doktorską z zakresu nauk fizycznych, koncentrując się na spektroskopii jądrowej. Po obronie doktoratu przez kolejne lata zajmował się tematyką fizyki jądrowej w Urzędzie Pełnomocnika ds. Energii Jądrowej, uczestnicząc w licznych konferencjach naukowych, które dotyczyły tej intrygującej dziedziny.

Olgierd Wołczek był również pionierem w dziedzinie astronautyki w Polsce. W 1954 roku został członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego, a przez dekadę piastował funkcję sekretarza generalnego tej organizacji. Po tym czasie, aż do końca swojego życia, pełnił rolę wiceprezesa tego stowarzyszenia. Jako redaktor „Astronautyki” oraz „Postępów Astronautyki” miał znaczący wpływ na rozwój wiedzy o astronautyce w Polsce.

Olgierd Wołczek jest autorem 14 prac naukowych z zakresu fizyki jądrowej oraz 35 publikacji dotyczących astronautyki, które obejmowały takie tematy jak: napędy jądrowe rakiet, fizyka kosmiczna oraz wpływ astronautyki na rozwój cywilizacji. Jego działalność naukowa obejmowała również prowadzenie wykładów popularnonaukowych, emitowanych w radio i telewizji. Uczestniczył w licznych komisjach Międzynarodowej Federacji Astronautycznej oraz pełnił funkcję członka korespondenta Międzynarodowej Akademii Astronautycznej.

Olgierd Wołczek zmarł w dniu 24 sierpnia 1982 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na powązkowskim Cmentarzu Komunalnym, gdzie został pochowany 31 sierpnia 1982 roku.

Twórczość

Olgierd Wołczek to autor, który zrealizował imponujący dorobek w postaci 10 książek dotyczących fizyki jądrowej oraz 22 publikacji na temat astronautyki, łącząc tym samym nakład przekraczający pół miliona egzemplarzy. Jego prace obejmują następujące tytuły:

• Izotopy w służbie człowieka (PWN, 1955),
• Napęd jądrowy samolotów i rakiet,
• Najnowsze konstrukcje lotnicze – napędy (Państwowe Wydawnictwa Techniczne, 1957),
• Od sztucznego satelity do stacji kosmicznej (wspólnie z Januszem Thorem, PWT, 1958),
• Awantura w atomie (Iskry, 1960),
• Mały słownik astronautyczny (wspólnie z Januszem Thorem, Wiedza Powszechna, 1960),
• Tajemnice wydarte niebu (Wiedza Powszechna, 1962),
• Izotopy (PWN, 1965),
• I znów bliżej gwiazd (Wiedza Powszechna, 1965),
• Zwiad kosmiczny (Wydawnictwo MON, 1967),
• Na szlakach Układu Słonecznego (WNT i AP Novosti, 1968, tom IV z cyklu Biblioteczka Astronautyczna),
• Reportaż z Kosmosu (Wiedza Powszechna, 1968),
• Astronautyka (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1968),
• Zamysły przestrzeni (tom VIII, 1969), również z cyklu Biblioteczka Astronautyczna,
• 1000 słów o rakiecie i Kosmosie (I wydanie 1969, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, II wydanie 1976),
• Strumienie cząstek kosmicznych (tom 212 serii wydawniczej Omega, Wiedza Powszechna, 1971),
• Astronautyka w służbie astronomii,
• Astronautyka służy ludziom na Ziemi (tom 234 serii wydawniczej Omega, Wiedza Powszechna, 1972),
• Maria Skłodowska-Curie (Interpress, 1975, 1985),
• Atom – ludzie – Kosmos (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976),
• Loty międzyplanetarne (wydanie I PWN, 1973; wydanie II PWN 1980),
• Bliskie i dalekie szlaki kosmiczne (Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979), z serii „Opowieści 2000 roku”,
• W kręgu astronautyki (Nasza Księgarnia, 1980),
• Narodziny i rozwój Układu Słonecznego (wydanie I, Ossolineum, 1979; wydanie II, Alfa, 1985),
• Kosmiczne szlaki życia (Wydawnictwo „Iskry”, 1981),
• Człowiek i tamci z kosmosu (Ossolineum, 1983),
• rozdział w książce Astronomia popularna (Warszawa, 1972),
• rozdział VII Napęd rakiet przyszłości (wolne rodniki, rakiety jądrowe cieplne, jonowe, proste i fotonowe) w książce Rakiety, środki napędowe (PWT, 1960),
• autorstwo haseł astronautycznych w encyklopedycznej książce Kopernik – astronomia – astronautyka (PWN, 1973) pod redakcją Włodzimierza Zonna,
• autor haseł astronautycznych w książce Kto, kiedy, dlaczego w Kosmosie (Iskry, 1967) pod redakcją Jerzego Herlinga.

Wołczek był także edytorem i znalazł się w gronie redaktorów 32. tomowej Encyklopedii „Świat w przekroju”, która była wydawana w latach 1959–1991. Dodatkowo, pisał liczne artykuły do czasopisma Astronautyka, często publikując je pod pseudonimem mgr Jan Molski.

---

Oceń: Olgierd Wołczek

---