Benedykt Porożyński, którego urodziny przypadły na 12 marca 1909 roku w Toruniu, to postać, która odegrała znaczącą rolę w historii polskiego harcerstwa oraz ruchu oporu podczas II wojny światowej. Jego życie zakończyło się tragicznie 18 marca 1945 roku w Zamostnem.
Był on nie tylko polskim instruktorem harcerskim, ale także kluczowym organizatorem Szarych Szeregów na Pomorzu Gdańskim, co podkreśla jego zaangażowanie w działalność na rzecz niepodległości Polski. Jako żołnierz Armii Krajowej, poświęcił swoje życie walce o wolność i niepodległość swojego kraju.
Życiorys
Benedykt Porożyński to postać, której życiorys zasługuje na szczególne zainteresowanie. Jego edukacja rozpoczęła się w Gimnazjum w Chełmnie nad Wisłą, gdzie w 1922 roku złożył swoje Przyrzeczenie Harcerskie w II Chełmińskiej Drużynie Harcerzy im. gen. Józefa Hallera. Porożyński został później drużynowym tej grupy. Następnym krokiem w jego nauce były studia w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, gdzie aktywnie uczestniczył w działalności Akademickiej Drużyny Harcerzy im. Stanisława Staszica.
Po zakończeniu edukacji, rozpoczął pracę zawodową, jednocześnie kontynuując swoje zaangażowanie w ruch harcerski w Gdyni. W sierpniu 1932 roku był jednym z organizatorów Międzynarodowego Zlotu Skautów Wodnych, który odbył się w Garczynie koło Kościerzyny. Trzy lata później, w 1935 roku, otrzymał od Komendy Pomorskiej Chorągwi Harcerzy zadanie prowadzenia Hufca Morskiego w Gdyni, który przekształcił w Morski Rejon Harcerzy liczący 6 hufców.
W trakcie kampanii wrześniowej walczył jako żołnierz piechoty. Po upadku Polski, zajął się organizowaniem konspiracji we Lwowie. Z powodu zagrożenia aresztowaniem, udało mu się przetransportować do Warszawy, gdzie nawiązał kontakt z Szarymi Szeregami. Jego zadaniem było zorganizowanie Chorągwi Pomorskiej Szarych Szeregów na obszarze Pomorza, które zostało włączone do Rzeszy. W tym okresie współpracował z takimi osobami jak Bernard Myśliwek i Lucjan Cylkowski.
Następnie Porożyński przeprowadził się do Mińska Mazowieckiego. W 1941 roku został aresztowany i po pobycie w Pawiaku trafił do obozu koncentracyjnego Stuthoff. Podczas Marszu Śmierci, gdy opiekował się swoim bratem Czesławem, zarażał się tyfusem, co doprowadziło do jego śmierci tuż po wyzwoleniu. W 1946 roku odbył się jego uroczysty pogrzeb państwowy i kościelny na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 1-15-25).
W życiu prywatnym Benedykt Porożyński był mężem Edyty Łangowskiej oraz ojcem córki Marii Magdaleny. W 2009 roku jego nazwiskiem uhonorowano jedną z nowo wytyczonych ulic w dzielnicy Chwarzno-Wiczlino w Gdyni.
Przypisy
- https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=41360&inni=0&cinki=2 [dostęp 03.06.2020 r.]
- s, Chorągiew Gdańska – Benedykt Porożyński [online], gdanska.zhp.pl [dostęp 27.06.2017 r.]
- Uchwała Rady Miasta Gdyni [online], 26.08.2009 r.
- AndrzejA. Buller AndrzejA., Wódz gdyńskich harcerzy, „Pomerania nr 11”, 11.1985 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Franciszek Perl | Stanisław Findeisen | Anna Zakrzewska | Bolesław Hozakowski | Mieczysław Miłosz | Mariusz Mięsikowski | Bernard Rygielski | Elżbieta Zawacka | Dariusz Skorupka | Barbara Kieżun | Kazimierz Smentek | Zbigniew Kiciński | Jarosław Wierzcholski | Kurt Chill | Adam Steinborn | Marek Mecherzyński | Krzysztof Mitręga | Zdzisław Graczyk | Roman Wilczek | Zenon MarcinkowskiOceń: Benedykt Porożyński