Zenon Marcinkowski


Zenon Marcinkowski to postać, która pozostawiła ślad w historii polskich służb mundurowych. Urodził się 12 grudnia 1928 roku w Toruniu, gdzie zmarł 23 maja 1991 roku.

Pełnił znaczące funkcje w strukturach Milicji Obywatelskiej oraz Służby Bezpieczeństwa. W latach 1978-1983 obejmował stanowisko komendanta wojewódzkiego MO w Toruniu, a w 1983 roku został szefem Wojewódzkiej Ustwę Służby Wewnętrznej w Toruniu.

Jeszcze w tym samym roku przeniesiono go na stanowisko szefa WUSW w Słupsku, gdzie pozostał aż do 1989 roku.

Życiorys

Zenon Marcinkowski, syn Jana i Lucyny, rozpoczął swoją edukację w Dwuletniej Szkole Oficerskiej MBP w Legionowie w latach 1949–1951. Po ukończeniu szkoły, objął stanowisko starszego oficera śledczego w Sekcji II Wydziału Śledczego WUBP w Bydgoszczy, a w 1953 roku przeszedł do Sekcji III tego wydziału.

W dniu 1 kwietnia 1955 roku został starszym oficerem śledczym w Sekcji II Wydziału VII Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy. Po przekształceniach w strukturze Służby Bezpieczeństwa, od 1 stycznia 1957 pełnił funkcję starszego oficera operacyjnego Wydziału III SB KW MO w Bydgoszczy. Z dniem 1 lutego 1959 roku objął stanowisko kierownika Grupy tego wydziału, natomiast od 1 lipca 1962 roku pełnił funkcję zastępcy naczelnika Wydziału IV, a z kolei od 1 grudnia 1966 roku był naczelnikiem Wydziału III SB tej komendy.

W 1964 roku ukończył kurs doskonalenia kadr kierowniczych Służby Bezpieczeństwa. Od 1 października 1969 roku został naczelnikiem Wydziału Śledczego SB KW MO w Bydgoszczy, a 15 marca 1970 roku objął stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego MO ds. SB w Bydgoszczy, które zmienił na podobną funkcję w Toruniu od 1 czerwca 1975 roku.

Zenon Marcinkowski z dniem 1 marca 1978 roku został komendantem wojewódzkim MO w Toruniu. Następnie, od 1 sierpnia 1983 roku, pełnił funkcję szefa WUSW w Toruniu, a od 1 września 1983 roku do 5 września 1989 roku był szefem WUSW w Słupsku.

Marcinkowski był również członkiem PZPR od 1951 roku, w której to organizacji pełnił rolę I sekretarza OOP PZPR przy KW MO w Toruniu oraz sekretarza KZ PZPR przy KWMO w Toruniu.

Awanse

W ciągu swojej kariery wojskowej Zenon Marcinkowski uzyskał wiele awansów, co dokumentuje jego rozwój w służbie. Jego awanse przedstawiają się następująco:

  • chorąży (1951),
  • podporucznik (1952),
  • porucznik (1954),
  • kapitan (1957),
  • major (1963),
  • podpułkownik (1970),
  • pułkownik (1974).

Odznaczenia

Zenon Marcinkowski to osoba o wyjątkowych osiągnięciach, co potwierdzają liczne odznaczenia, jakie otrzymał w ciągu swojej kariery. Poniżej znajduje się lista wyróżnień, które zdobył w różnych latach.

  • Order Sztandaru Pracy II klasy (1986),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1964),
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
  • Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1980),
  • Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju (1972),
  • Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju (1969),
  • Złota Odznaka Za zasługi w ochronie porządku publicznego (1978),
  • Srebrna Odznaka Za zasługi w ochronie porządku publicznego (1975),
  • Brązowa Odznaka Za zasługi w ochronie porządku publicznego (1973),
  • Brązowa Odznaka W Służbie Narodu (1960),
  • Srebrna Odznaka W Służbie Narodu (1969),
  • Złota Odznaka W Służbie Narodu (1979),
  • Odznaka „W Służbie Penitencjarnej” (1984).

Każde z tych odznaczeń stanowi dowód uznania dla wkładu i zaangażowania Zenona Marcinkowskiego w działalność na rzecz społeczeństwa oraz ochrony porządku publicznego.

Przypisy

  1. Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 05.02.2019 r.]
  2. Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 05.02.2019 r.]

Oceń: Zenon Marcinkowski

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:14