Zdzisław Graczyk

---

Życiorys

W 1952 roku Zdzisław Graczyk ukończył swoje liceum ogólnokształcące w Toruniu, co stanowiło pierwszy krok w jego dalszej karierze wojskowej. Następnie wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu, które później przekształcono w Oficerską Szkołę Służby Tyłów. Już we wrześniu 1954 roku, po zakończeniu edukacji wojskowej, zyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów kwatermistrzostwa.

Po uzyskaniu promocji, objął stanowisko szefa zaopatrzenia żywnościowego w 19 samodzielnym batalionie rozpoznawczym w Oleśnicy, a od 1955 roku kontynuował swoją służbę we Wrocławiu. W latach 1957-1967 pełnił rolę szefa zaopatrzenia żywnościowego w 10 pułku czołgów w Opolu, a później został szefem dywizyjnego punktu zaopatrzenia w 10 Dywizji Pancernej.

W latach 1967-1970 podjął studia w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Po zakończeniu nauki, od 1970 do 1972 roku piastował urząd kwatermistrza-zastępcy dowódcy 2 pułku czołgów w Opolu. Następnie, od 1972 do 1975 roku, pełnił obowiązki kwatermistrza–zastępcy dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim oraz 10 Dywizji Pancernej w Opolu.

W kolejnych latach, od września 1975 do sierpnia 1977, studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie do Polski objął stanowisko szefa sztabu kwatermistrzostwa–zastępcy kwatermistrza Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, pełniąc tę rolę od 1977 do 1978 roku. W tym samym roku Zdzisław Graczyk awansował na pułkownika.

Od 1978 roku do 1984 roku był kwatermistrzem–zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu. Natomiast 30 września 1982 roku, zgodnie z uchwałą Rady Państwa PRL, otrzymał nominację na stopień generała brygady, którą wręczył mu przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński w Belwederze 11 października 1982 roku, w obecności I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR oraz prezesa Rady Ministrów, generała armii Wojciecha Jaruzelskiego.

W latach 1984–1991 był zastępcą Głównego Kwatermistrza WP. W marcu 1991 roku objął stanowisko zastępcy szefa Departamentu Wojskowego w BBN przy Kancelarii Prezydenta RP, angażując się w prace nad nową doktryną obronną RP po zmianach ustrojowych. Zgodnie z postanowieniem Prezydenta RP z 16 października 1992 roku, został awansowany na stopień generała dywizji. Nominację wręczył mu w Belwederze 9 listopada 1992 roku prezydent RP Lech Wałęsa.

Od października 1992 do lipca 1995 roku był zastępcą szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP, gdzie współtworzył nowy pion logistyki w Siłach Zbrojnych RP. Latem 1995 roku zakończył swoją służbę wojskową, a pożegnania dokonał minister obrony narodowej Zbigniew Okoński oraz szef Sztabu Generalnego WP generał broni Tadeusz Wilecki. Oficjalnie przeszedł w stan spoczynku 11 sierpnia 1995 roku.

W latach 1995-1997 Graczyk był pełnomocnikiem szefa Sztabu Generalnego WP ds. upamiętnienia zbrodni katyńskiej. W 1996 roku stał się jednym z współzałożycieli Klubu Generałów WP i pełnił funkcję wiceprezesa tego klubu w latach 2004-2007.

Awanse

Podczas wieloletniej służby w Wojsku Polskim, Zdzisław Graczyk zdobył szereg awansów na kolejne stopnie wojskowe, co stanowi znaczący aspekt jego kariery.

• podporucznik – 1954,
• porucznik – 1956,
• kapitan – 1963,
• major – 1968,
• podpułkownik – 1972,
• pułkownik – 1977,
• generał brygady – 1982,
• generał dywizji – 1992.

Wybrane odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Zdzisława Graczyka, odznaczenia, które uzyskał, świadczą o jego znaczeniu i wkładzie w życie społeczne oraz wojskowe Polski. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1971),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• inne odznaczenia i medale.

Życie prywatne

Urodził się jako syn Jana oraz Teresy z Lemańskich, co miało wpływ na jego wczesne życie. W chwili obecnej mieszka w Warszawie, gdzie prowadzi swoje życie osobiste. Jest żonaty, jego małżonką była Zofia, z którą miał jedno dziecko – syna oraz córkę. Niestety, jego żona odeszła z tego świata, co stanowi znaczący element w jego biografii.

---

Oceń: Zdzisław Graczyk

---