Werner Henke

---

Życiorys

Werner Henke, który wstąpił do Reichsmarine w 1934 roku, odgrywał istotną rolę w przebiegu II wojny światowej. W chwili rozpoczęcia konfliktu, we wrześniu 1939, obsługiwał baterię 88 mm na pancerniku „Schleswig-Holstein”, gdzie ostrzeliwał Westerplatte. Po zdobyciu doświadczenia, w 1940 roku awansował na drugiego oficera na U-124. Jego kariera przywiodła go do lutego 1942 roku, kiedy to objął dowództwo nad nowo wybudowanym okrętem podwodnym U-515 Typ IXC, dowodząc nim aż do momentu jego zatopienia 9 kwietnia 1944 przez amerykańskie samoloty z lotniskowca eskortowego USS „Guadalcanal” oraz towarzyszące mu niszczyciele. W tym okresie Henke i jego załoga tworzyli jedno z najbardziej efektywnych zespołów niemieckich okrętów podwodnych.

Niewola

Po zatopieniu U-515, Henke oraz 43 członków jego załogi, z których 16 zginęło, zostali wzięci do amerykańskiej niewoli. Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych, Henke został przetransportowany do amerykańskiego centrum przesłuchań w Fort Hunt w Wirginii. Tam był regularnie przesłuchiwany, jednak jego zeznania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Złożył oświadczenia jedynie pod przymusem. Amerykańscy żołnierze zapowiedzieli, że transportują go do Kanady, gdzie jego przyszłość miała zależeć od decyzji brytyjskich władz. Henke był przekonany, że czeka go tam wyrok śmierci. W nocy 15 czerwca 1944 roku, na dzień przed planowanym przeniesieniem, przeskoczył przez ogrodzenie obozu. Ignorując wezwania strażników, został postrzelony i zginął.

Okoliczności jego śmierci budzą wątpliwości, ponieważ niektórzy twierdzą, że mogło to być samobójstwo mające na celu uniknięcie ekstradycji do Wielkiej Brytanii, gdzie groził mu proces za rzekome zbrodnie wojenne, w tym zatopienie angielskiego statku „Ceramic” 7 grudnia 1942 roku, w wyniku którego zginęło 655 osób. W rzeczywistości, plany ekstradycji ani procesu nie były wówczas realizowane, co mogło być jedynie manewrem, mającym skłonić Henkego do współpracy z amerykańskim wywiadem.

W czasie swojej służby do końca wojny, Henke osiągnął status asa nr 1, a podczas 6 patroli bojowych zatopił 24 statki oraz 2 okręty, co dało łączną pojemność 142 636 ton. Charakteryzował się również jedną z najwyższych precyzji w zakresie raportowania zatopionego tonażu, wynoszącą 13,6%, za co zyskał uznanie admirała Dönitza. Osobiście został odznaczony przez Hitlera Krzyżem Rycerskim w lipcu 1943 roku.

Rangi

Werner Henke przeszedł znaczącą drogę w swojej karierze wojskowej, zdobywając kolejne stopnie wojskowe w marynarce. Jego awanse są dowodem na rosnące doświadczenie oraz umiejętności w tym wymagającym środowisku.

• 1 lipca 1934 – Fähnrich zur See,
• 8 kwietnia 1936 – Oberfähnrich zur See,
• 1 października 1936 – Leutnant zur See,
• 18 maja 1938 – Oberleutnant zur See,
• 31 grudnia 1941 – Kapitänleutnant,
• 18 marca 1945 – Korvettenkapitän (pośmiertnie).

Odznaczenia

Werner Henke, znany ze swojej służby, otrzymał kilka ważnych odznaczeń w trakcie swojej kariery. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę tych wyróżnień:

• Spanisches Marineverdienstkreuz – 6 lipca 1939,
• Krzyż Żelazny II klasa (1939) – 6 lipca 1939,
• Odznaka załóg U-Bootów (1939) (U-Boot-Kriegsabzeichen (1939)) – 4 maja 1941,
• Krzyż Żelazny I klasa – 4 października 1941,
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu,
• Krzyż Rycerski – 17 grudnia 1942,
• Liście Dębu – 4 lipca 1943 (257. nadanie).

---

Oceń: Werner Henke

---