Bolesław Hozakowski

---

Życiorys

Od 1933 roku Bolesław Hozakowski był zaangażowany w działania Związku Harcerstwa Polskiego, przynależąc do VI Pomorskiej Drużyny imienia Zawiszy Czarnego, która działała przy Gimnazjum i Liceum Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po ukończeniu tej szkoły, w październiku 1939 roku, w wyniku aneksji Pomorza przez Niemców, musiał opuścić Toruń w obawie przed masowymi aresztowaniami, które dotykały młodzież szkolną, szczególnie członków Przysposobienia Wojskowego. Udał się do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w tajnych kompletach i otrzymał maturę. W kolejnych latach podjął studia na tajnej Szkole Głównej Handlowej, ukończając ją w 1945 roku z tytułem magistra ekonomii.

Działalność konspiracyjna w latach 1942–1944

W trakcie II wojny światowej, w 1942 roku, Hozakowski wstąpił do Armii Krajowej, gdzie aktywnie brał udział w różnorodnych akcjach, w tym dywersyjnych, sabotażowych oraz propagandowych w Warszawie. Uczestniczył w operacjach związanych z zdobywaniem i przerzucaniem broni, a także w kolportażu prasy konspiracyjnej na terenie Małopolski. Niestety, na koniec 1942 roku, został aresztowany przez Gestapo podczas akcji pacyfikacyjnej na Podkarpaciu i spędził kilkanaście miesięcy w areszcie w Nowym Sączu, gdzie nie postawiono mu żadnych zarzutów. Po powrocie do Warszawy ukończył konspiracyjną podchorążówkę, działając w strukturach pułku „Baszta”, batalionu „Olza”, gdzie pełnił funkcję dowódcy drużyny.

Uczestnik powstania warszawskiego 1.08.1944 – 27.09.1944

1 sierpnia 1944 roku, w dniu rozpoczęcia Powstania Warszawskiego, Hozakowski rozpoczął walkę w V Obwodzie Armii Krajowej w dzielnicy Mokotów, atakując Fort Mokotowski pod kryptonimem „Rak”. Kompania „O-1”, w której walczył, poniosła w tym czasie znaczne straty w ludziach. Kontynuował walkę na Sadybie i Czerniakowie, aż do momentu, gdy jego oddział, zmuszony do wycofania się, schronił się w Lasy Kabackie, unikając tym samym wzięcia do niewoli przez Niemców.

Praca zawodowa

Po zakończeniu działań wojennych, wypełniając ostatnią wolę dowódcy Armii Krajowej, generała Okulickiego, Hozakowski wrócił do Torunia i podjął studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, uzyskując w 1948 roku tytuł magistra prawa. Mimo że jako prawnik-ekonomista miał szereg możliwości zatrudnienia, zrezygnował z pracy w strukturach PRL-u. Zamiast tego, podjął wyzwanie i stworzył prywatne przedsiębiorstwo nasienno-hodowlane w Łowiczu, nawiązując do tradycji rodzinnych. Celem tej działalności było wsparcie polskiego rolnictwa oraz promocja indywidualnego rolnictwa. Był również aktywny społecznie, członkując w wojewódzkiej i naczelnej radzie Zrzeszenia Prywatnego Handlu i Usług, gdzie lobbował za właściwym traktowaniem przedsiębiorstw prywatnych.

Praca społeczna

Od 1990 roku Hozakowski jest członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, w Okręgu Warszawa ŚZŻAK – Środowisko „Baszta”. Angażuje się w działania na rzecz Kombatantów, organizując wydarzenia mające na celu upamiętnienie poległych żołnierzy A.K. oraz cywilów, którzy walczyli o niepodległość Polski. W latach 1992-2008 brał aktywny udział w pracach społecznych i publicznych dla środowiska kombatanckiego, współorganizując szeroką gamę uroczystości państwowych i kombatanckich.

Pełnione funkcje w ŚZŻAK

W ramach struktury ŚZŻAK, Hozakowski pełnił wiele istotnych funkcji w Okręgu Warszawa, zdobywając doświadczenie zarówno jako członek Zarządu, jak i Prezydium Związku. Od 2005 roku zasiadał w Zarządzie Głównym, gdzie częścią jego obowiązków była nadzór nad pracami Komisji ds. Historii Pamięci Narodowej. Angażował się także w kwestie prawne Związku oraz współpracował z różnymi instytucjami rządowymi, działając na rzecz zmian w ustawodawstwie kombatanckim oraz nowelizacji ustaw dotyczących weteranów. Jako wiceprezes, jego rola obejmowała również nadzór nad komunikacją z Muzeum Powstania Warszawskiego oraz utrzymywanie kontakty z członkami Związku, dostarczając im porad prawnych w bieżących sprawach.

---

Oceń: Bolesław Hozakowski

---