Fort II Twierdzy Toruń

---

Historia

Fort II Twierdzy Toruń, zbudowany w latach 1878–1882, pełnił kluczową rolę jako pierwszy element w pierścieniu fortów otaczających miasto. Zlokalizowany na strategicznej pozycji w pobliżu pruskiej granicy z Rosją, miał na celu zabezpieczenie dworca Toruń Mokre. Wraz z fortem Przyczółek Mostowy, Fortem Kolejowym oraz fortem XI, stanowił pierwszy luźny pierścień obronny Torunia.

Fort II dysponował zasięgiem ognia artyleryjskiego wynoszącym do 7,5 kilometra. Koszt jego budowy sięgnął 2 327 155 marek niemieckich, co wówczas było znaczną kwotą. Proces zakupu terenu rozpoczął się już w 1877 roku, a właściwe prace budowlane zainaugurowano rok później, finalizując je w 1882 roku.

Wzniesiony zgodnie z projektem standardowego małego fortu głównego, prezentował plan pięciokąta, co czyniło go odpowiednio przygotowanym do obrony. Jego uzbrojenie obejmowało zespół 26 dział, a po przeprowadzonych modyfikacjach, fort zyskał także dwie baterie skrzydłowe, umiejscowione na przedłużeniu szyi, oraz schrony z czterema punktami obserwacyjnymi. Całość obiektu otaczał wał przeciwskarpy, który wzmacniał jego pozycję obronną.

Po odzyskaniu przez Toruń polskiej suwerenności, fort został przejęty przez polskie wojsko. W roku 1921 przekształcono go w szpital Obozu Internowanych nr 15, a w kolejnych latach, w 1922 roku, stał się siedzibą 8. oddziału służby artylerii. Obecnie fort pozostaje w rękach prywatnego właściciela, a jego historia stanowi cenną część dziedzictwa regionalnego.

---

Oceń: Fort II Twierdzy Toruń

---