Fort XIII Twierdzy Toruń

---

Historia

Fort XIII Twierdzy Toruń został zbudowany w latach 1880–1885, będąc częścią pierwszego etapu budowy fortów w Toruniu, podobnie jak fort II, V, VII, XI oraz XV. W architekturze obiektu wciąż można dostrzec elementy typowego wzornictwa fortyfikacyjnego, jak barkanowy narys oraz otwarte stanowiska artyleryjskie, w liczbie 15, które nie posiadały betonowych umocnień. Fort miał strategiczne znaczenie w obronie Torunia od strony południowej, a jego działa miały zasięg, który obejmował miejscowości Popioły oraz Grabie. Całkowity koszt budowy fortu wyniósł 2 219 479 marek niemieckich.

W latach 1889–1893 fort przeszedł modernizację, a kolejne prace były wykonywane około 1905 roku oraz w 1914 roku. Po tym, jak fort został przejęty przez Wojsko Polskie, pierwotnie umieszczono w nim internowanych „białych Rosjan” z armii Wrangla. Od 1922 roku fort był wykorzystywany jako miejsce stacjonowania koszar piechoty i artylerii, które przyjeżdżały na ćwiczenia na poligon w Toruniu. W latach 1922–1924 fort przeszedł remont, w trakcie którego zamurowane okna zostały na nowo otwarte, a instalacja elektryczna została naprawiona. W jednej z baterii urządzono skład artyleryjski.

W obliczu września 1939 roku fort pełnił rolę stanowiska dowodzenia dla Armii Pomorze, co doprowadziło do jego późniejszego zbombardowania przez wojska hitlerowskie. W 1941 roku fort został zajęty przez Niemców, którzy najpierw umieścili w nim jeńców polskich, a później część jeńców brytyjskich z Stalagu XXA. Aktualnie fort jest jedynym obiektem będącym częścią Twierdzy Toruń, który znajduje się w użytkowaniu Wojska Polskiego. Do chwili obecnej zachowały się oryginalne elementy takie jak drzwi przeciwpodmuchowe, stalowe osłony dla nisz amunicyjnych oraz informacyjne napisy na ścianach obiektu.

---

Oceń: Fort XIII Twierdzy Toruń

---