Bogdan Głębowicz

---

Życiorys

Bogdan Głębowicz przyszedł na świat 19 sierpnia 1929 roku w Toruniu. Był synem Jana, naczelnika wydziału w Pomorskiej Izbie Rolniczej, oraz Wandy z Grzybińskich. W swoim rodzinnym mieście ukończył trzy klasy szkoły powszechnej. Po wybuchu II wojny światowej, w wyniku trudnych wydarzeń, został wysiedlony z Torunia razem z rodzicami. Czas okupacji niemieckiej spędził w Sandomierzu oraz Kielcach.

W roku 1945, dotarł do czwartej klasy gimnazjum w Kielcach, a następnie wrócił do Torunia. Podjął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika, gdzie w 1947 roku złożył egzamin dojrzałości. Po ukończeniu tego etapu kształcenia rozpoczął studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, które zakończył obroną dyplomu w 1952 roku pod opieką Ryszarda Mienickiego. Dalsze kroki kariery akademickiej prowadziły go do doktoryzowania się w 1960 roku dzięki rozprawie poświęconej przemysłowi i rzemiosłu gdańskiemu oraz uzyskania habilitacji w 1967 roku z zakresu reformy rolnej w województwie pomorskim w latach 1945–1948.

Do roku 1950 Bogdan Głębowicz był etatowym pracownikiem Związku Harcerstwa Polskiego, a następnie przez kolejny rok uczył w Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Toruniu. W latach 1951–1952 był związany z Wydziałem Szkolno-Harcerskim Zarządu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Polskiej w Bydgoszczy.

Od 1952 roku podjął pracę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Pełnił różne funkcje, zaczynając jako aspirant w Katedrze Historii Polski, a następnie przechodząc kolejne szczeble kariery: starszy asystent (1956), adiunkt (1956) oraz docent (od 1967 roku). Kierował również Studium Nauk Politycznych w tej uczelni.

W 1971 roku przeszła do Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Bydgoszczy, gdzie działał jako docent, a później jako profesor nadzwyczajny. Tam też kierował Zakładem Nauk Politycznych, a dodatkowo pełnił funkcję rektora uczelni, która po jego śmierci została przekształcona w Wyższą Szkołę Pedagogiczną, a w 2005 roku weszła w skład nowo uformowanego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Bogdan Głębowicz zmarł tragicznie, w wyniku wypadku samochodowego, razem z żoną Marią, 1 lipca 1974 roku w Szadłowicach, nieopodal Inowrocławia. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 1 przy ulicy Grudziądzkiej w Toruniu.

Działalność polityczna

Od czerwca 1948 roku Bogdan Głębowicz był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a w grudniu tego samego roku przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1949–1951 reprezentował egzekutywę podstawowej organizacji partyjnej w ZM ZMP w Toruniu, a w latach 1953–1954 zajmował stanowisko II sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMK w Toruniu.

Rodzina

Bogdan Głębowicz był żonaty z Marią z d. Konkol i miał jedną córkę, Magdalenę.

Dorobek naukowy

Bogdan Głębowicz jest znany jako autor wielu znaczących prac, w tym monografii, rozpraw oraz artykułów naukowych. W swoich badaniach koncentrował się głównie na aspekcie życia politycznego w województwie pomorskim (bydgoskim) w latach 1945–1948. Tematyka jego zainteresowań naukowych obejmowała nauki polityczne, historię Polski najnowszej oraz historię ruchu robotniczego.

W swoim dorobku naukowym opublikował m.in. następujące prace:

• Realizacja reformy rolnej Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w województwie pomorskim (bydgoskim) w latach 1945–1948 (1966),
• Kształtowanie się podstaw ustrojowych Mongolskiej Republiki Ludowej w okresie lat 1921–1949 (1968),
• Zarys dziejów i działalności Pomorskiego Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego (1920–1966) (1969),
• Monografia Brześcia Kujawskiego (1970, jako redaktor i współautor).

Był także członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu oraz Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, a także Polskiego Towarzystwa Historycznego. Jego wkład w badania historyczne i polityczne w Polsce pozostaje ważnym punktem odniesienia dla badaczy tej tematyki.

Odznaczenia

Bogdan Głębowicz był osobą o niezwykłym dorobku, który został doceniony przez państwo polskie. Oto niektóre z jego odznaczeń:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany pośmiertnie).

---

Oceń: Bogdan Głębowicz

---